برخلاف اسراییل، سعودی‌ها همچنان اصرار دارند ایجاد کشور فلسطینی مستقل برای دستیابی به صلح پایدار در خاورمیانه بسیار مهم است. دولت عربستان‌سعودی همچنین دلایل خوبی برای ترس از تشدید خصومت‌های منطقه‌ای دارد که می‌تواند برنامه‌های توسعه بلندپروازانه این بازیگر را تهدید کند. برای اسرائیل، تغییر توازن قوا شامل معکوس کردن روایت داخلی شکست و سردرگمی این رژیم پس از ۷ اکتبر است. حمله حماس سرویس‌های جاسوسی اسراییل را تحقیر کرد، چراکه این رژیم راهبرد اصلی بازدارندگی‌اش را نه تسلیحات، بلکه سرویس‌های جاسوسی‌اش می‌دانست. حال که این بازدارندگی خدشه‌دار شده است، تنها گسترش تنش در منطقه می‌تواند به اسراییل کمک کند با اعمال «دکترین ضاحیه»‌و موارد مشابه، به تغییر توازن قوا برسد.

ارین بانکو و نهال طوسی در پولیتیکو با انتشار گزارشی و ضمن اشاره به تحولات اخیر بالاخص حملات پنجشنبه شب اسراییل به لبنان مدعی‌اند که بایدن چراغ سبز حمله زمینی اسراییل علیه این کشور را نشان داده است. این امر نشان می‌دهد ایالات‌متحده نیز خواهان ایجاد «نظم نوین» در منطقه و در اجرای این هدف با اسرائیل همسو است. به گفته بانکو و طوسی، شخصیت‌های ارشد دولت بایدن -عمدتا آموس هوخشتاین، فرستاده ویژه رییس‌جمهوری امریکا و برت مک‌گورک، هماهنگ‌کننده شورای امنیت ملی خاورمیانه- بی‌سر و صدا مقامات اسراییلی را تشویق می‌کنند حملات خود علیه لبنان به بهانه عقب راندن حزب‌الله از مرز را افزایش دهند. جنگ آن‌ها علیه حزب‌الله، علی‌رغم مخالفت مقامات پنتاگون، وزارت خارجه و جامعه اطلاعاتی امریکا که معتقدند اقدام اسراییل علیه حزب‌الله می‌تواند نیرو‌های امریکایی را به درگیری دیگری در خاورمیانه بکشاند، با حمایت مستقیم جو بایدن ادامه دارد و با همین حمایت در آینده گسترش می‌یابد. از نظر بانکو و طوسی، بایدن که عمر قدرتش به شماره افتاده، احتمالا به دنبال دستاوردی در خاورمیانه است و این دستاورد شاید همکاری با اسراییل برای حذف برخی نیرو‌های مقاومت در منطقه باشد. همچنین، این دو تحلیلگر مسائل منطقه مدعی‌اند، ضعف راهبرد دولت بایدن از همان ابتدا درقبال ایران و منطقه باعث شد خاورمیانه درگیر چنین تنش‌هایی شود.

سرزمین‌های ادعایی اسرائیل شامل مناطقی از نیل تا فرات، از مدینه تا لبنان، از جمله سرزمین‌هایی در مصر، لبنان، سوریه، عراق، عربستان‌سعودی، کل اردن و سرزمین‌های اشغالی فلسطین است. مائوی بر آن است هیچ نشانه روشنی مبنی بر اینکه اسراییل از این هدف چشم‌پوشی کرده، وجود ندارد. این تحلیلگر امور راهبردی مدعی است، جهان به سمت پایان عصر نفت در حال حرکت است و مسیر‌های تجاری در سطوح جهانی و منطقه‌ای چند برابر می‌شود، تغییرات پارادایم جدیدی برای ابرقدرت‌های سنتی لازم است تا بتوانند به‌طور مسالمت‌آمیز با قدرت‌های صنعتی و تجاری در حال ظهور رقابت کنند. مائوی نتیجه می‌گیرد رژیم اسراییل جهت ارتقای موقعیت خود در رقابت منطقه‌ای به دنبال گسترش اهداف ژئوپلیتیک خود است و برای دستیابی به اهداف ادعایی‌اش به اهرم نظامی در سطح گسترده متوسل شده است.