رویای بر باد رفته ساخت ورزشگاه افسانه ای در تهران
تفاهمنامهای که با چینیها امضا شد، اما...: مسئولان وزارت ورزش و جوانان در دولت قبل، یک وعده مهم را مطرح کردند؛ وعده ساخت ورزشگاهی 120 هزارنفری.
با وجود وعدههای دادهشده، پروژه ورزشگاه 120 هزارنفری در تهران به رؤیاها پیوست و اجرا نخواهد شد. رقابتهای باشگاهی و ملی در ایران، این روزها تحتالشعاع یک مسئله مهم است؛ فقدان ورزشگاه استاندارد. مسئلهای که هم دامنگیر تیم ملی شده و هم تیمهای باشگاهی را خانهبهدوش کرده است و در آستانه آغاز آوردهای مهمی ازجمله لیگ نخبگان، بحران مهمی را به وجود آورده است. البته با توجه به فرسودهشدن ورزشگاهها و عدم تجهیز و نگهداری استاندارد آنها، پیشبینی میشد که روزگاری، فقدان ورزشگاه استاندارد برای تیم ملی و تیمهای باشگاهی دردسرساز شود و این مسئله اکنون کاملا نمایان است.
در آن مقطع، رویکرد مدیران ارشد دولت وقت بر این بود که مسئله ساخت استادیوم، هزینه نیست و سرمایهگذاری است و در مباحث تئوری، پروژه پیشروی نسبتا خوبی داشت و حتی شانزدهم آبان سال گذشته، تفاهمنامه همکاری مشاوره طراحی و ساخت مجموعه فرهنگی – ورزشی بین شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی و یک شرکت چینی امضا شد و این شرکت چینی نیز از مکان ساخت ورزشگاه بازدید کرد.
پروژهای که قرار بود فاز اول آن 24ماهه تمام شود: مدیران ارشد دولت وقت ازجمله معاون اول رئیسجمهور، روز چهارم دیماه در مراسم امضای تفاهمنامه ساخت استادیوم جدید در تهران حضور پیدا کردند و مهیار عسگریان، سرپرست وقت شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی، وعده داد که قرار است این پروژه در مساحتی معادل 370 هکتار و در دو فاز اجرائی شود و فاز اول آن در مدت 24 ماه به اتمام میرسد. در همان زمان، زمزمههایی مبنی بر اجرائینشدن این طرح به گوش میرسید اما مسئولان دولت تأکید داشتند که پروژه یادشده در نزدیکی فرودگاه بینالمللی امام خمینی اجرا خواهد شد.
ساخت ورزشگاه در ازای نفت: ورزشگاه 120 هزارنفری در شرایطی قرار بود ساخته شود که در نقطه مقابل، چینیها هزینه مدنظر خود را از محل فروش نفت خام و میعانات گازی دریافت میکردند. روی کاغذ، پروژه برنامهریزی بهاصطلاح حرفهای و دقیقی داشت اما آنچه مشخص است، این است که تطابقنداشتن برنامهریزی انجامشده با شرایط روز جامعه و اقتصاد کشور، زمینهساز عدم آغاز به کار فعالیت اجرائی آن شد و حالا طبق آخرین خبرها، گفته میشود که ساخت این ورزشگاه افسانهای به رؤیاها پیوسته و محقق نخواهد شد.
نه خبری از پروژه ورزشگاه افسانهای است، نه ساختوسازی انجام شده: علی جوادی، مدیر کل ورزش و جوانان استان تهران، در جدیدترین مصاحبه خود درباره این ورزشگاه در گفتوگو با «ایسنا» توضیح داد: «درباره این پروژه خبری نداریم و فعلا هم چیزی ندیدیم. این پروژه عملا پیشرفتی نداشته و موضوع جلو نرفته است. فکر میکنم بهعنوان فردی که در تهران مدیر کل و ورزشکار بودهام، اگر وضع موجود را حفظ کنیم و بهخوبی بتوانیم نگهداری و بازتوانی داشته باشیم، موفقتر خواهیم بود. مجموعه ورزشگاه آزادی در تهران با جانمایی درستی دیده شده و شاهد جانمایی خوب اتوبانها، راههای دسترسی، فرودگاه، مترو و… هستیم و اگر در جایی دیگر چنین پروژهای را جلو ببریم، فکر میکنم پروژه ناتمامی اضافه بر پروژههای ناتمام دیگر است!».
فعلا وصلهپینهکاری آزادی در اولویت است: احمد دنیامالی بهتازگی سکان مدیریت وزارت ورزش و جوانان را عهدهدار شده و آنچه مشخص است، آن است که سنگ بزرگ برداشتهشده در دولت قبل، نشانه نزدن بوده و در طول حدود 10 ماه (از زمان امضای تفاهمنامه با شرکت چینی)، پروژه ساخت ورزشگاه 120 هزارنفری هیچ پیشرفتی نداشته است. آنطورکه از صحبتهای وزیر ورزش و جوانان میتوان بازخوانی کرد، به نظر میرسد بازسازی ورزشگاه فرسوده آزادی، اولویت اصلی دولت در مقطع کنونی خواهد بود و ساخت ورزشگاه جدید در ابعادی که پیشتر تعریف شده بود، احتمالا در همان طرح و برنامه بماند و هیچگاه محقق نخواهد شد.
در انتظار یک شفافسازی: پروژه ساخت ورزشگاه 120 هزارنفری از همان روزهای نخست، پروژهای غیرقابل انجام و شکستخورده به نظر میرسید؛ اتفاقی که به نظر میرسد خیلی زودتر از حد تصور رخ داده و پیشبینیها درباره این موضوع، درست از آب درآمده است. روز گذشته احمد دنیامالی، وزیر جدید ورزش و جوانان، درباره سرنوشت این ورزشگاه گفت: «قرار است گزارشی از اقداماتی که تا الان انجام شده است، در هیئت دولت ارائه بدهم. علاوهبراین باید مصوبه جدید را هم در این زمینه داشته باشیم. مهم است که کاری را که مقدماتش آغاز شده، به نتیجه برسانیم اما لازمه آن مصوبه هیئت دولت جدید است. گزارشها در حال نهاییشدن است و پس از ارائه این گزارش در هیئت دولت، امیدوارم دولت جدید با ادامه کار موافقت کند». باید دید در این گزارش چه جزئیاتی از روند ساخت ورزشگاه ارائه خواهد شد و به طور شفاف و رسمی، شکست این پروژه اعلام میشود یا همچنان روی کاغذ و بر مبنای تئوریهای مطرحشده، کار پیش میرود که البته مسلما مبناهای تئوری عملیاتینشده، گرهی از کار ورزش ایران باز نمیکند و پروژه ساخت ورزشگاه 120 هزارنفری را در بنبست نگه میدارد.