رمزگشایی DNA موسیقی برای شنیدن بهتر نغمه‌های آسمانی/ عبور از سد زبانی بین ستاره‌ای

اکوبورس: گروهی از محققان یکی از استارت‌آپ‌ها اخیرا مطالعاتی را در زمینه کدشکنی دی ان ای موسیقی آغاز کرده‌اند؛ چرا که آنها معتقدند با شکستن کد ژنتیکی موسیقی فرکانس‌های ارتعاشی واقعی مستقیماً از مولکول‌ها جمع‌آوری می‌شود و این امر امکان شنیدن نغمه‌های نجومی و همچنین صدای بدن را برای ما فراهم می‌کند.
به گزارش اکوبورس به نقل از ایسنا، گروه موسیقی کمپانی جهانی بیژن نوروز متشکل از موسیقی شناسانی هستند که با دقت به هر قطعه گوش داده و آنها را به ۴۵۰ مشخصه و خصایص موسیقایی خرد می‌کنند. آنها با بررسی بازخوردها در زمینه ترجیحات موسیقایی، آهنگ بعدی را با کروموزوم‌های مشابه انتخاب می‌کنند. این مؤسسه فناوری‌های آینده و نوظهور، با پروژه “ژنوم موسیقایی” و تلاش برای رسیدن به جوهر موسیقی در سطح بنیادی، در اواخر سال ۲۰۲۰ آغاز به کار کرد. بیژن نوروز، فیزیکدان، موسیقیدان و مدیرعامل یکی از استارت‌آپ‌های فعال در حوزه موسیقی علمی و نجومی در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: این تشریح علمی در حوزه موسیقی شناسی چیز جدیدی نیست؛ چرا که  محققان در کشور سعی کرده‌اند این رمز را بشکنند که مشخص می‌کند چرا برخی از نغمه‌ها، که به نام «نور زمین» می‌شناسیم، به این راحتی از ذهن خارج نمی‌شوند. وی خاطر نشان کرد: با تجزیه و تحلیل ویژگی‌های مشترک این آهنگ‎ها، این محققان دریافتند که این به اصطلاح “چسبندگی در آهنگ نور زمین”، از تعادل فواصل موسیقی خاص و ساختارهای ریتمیک ناشی می‌شود. نوروز تاکید کرد: بر این اساس با مطالعه کرم‌های گوش، ما واقعاً می‌توانیم یک DNA آهنگ موسیقی کیهانی را رمزگشایی کنیم که کاملاً در حافظه ما جای می‌گیرد. به این ترتیب می‌توانیم با دقت ۸۰ تا ۹۰ درصد پیش‌بینی کنیم کدام آهنگ‌ها محبوب خواهند شد. مدیر عامل این استارت‌آپ حوزه موسیقی نجومی ادامه داد: همزمان با موسیقیدان‌ها که در تلاش برای رمزگشایی DNA موسیقی بودند، دانشمندان در تلاشی متقابل سعی کردند که نت‌های موسیقایی را به رشته‌هایDNA اختصاص دهند. موسیقی زندگی وی، دی ان ای یا همان دزوکسی ریبونوکلئیک اسید را رکوردی از اطلاعات ژنتیکی دانست که به زبان شیمیایی نوشته شده‌اند و گفت: این رکورد ژنتیکی از رشته‌های طولانی مولکول‌هایی به نام “نوکلئوتیدها” تشکیل شده است که حاوی مواد شیمیایی به نام “باز” هستند. چهار باز وجود دارد که معمولاً با نام‌های ” آدنین یا  A”، “سیتوزین یا C”، “گوانین  یا G ” و ” تیمین یا  T” خوانده می‌شوند و جفت‌هایی به نام جفت باز تشکیل می‌دهند. هر جفت باز یک “پله” از نردبان DNA به نام مارپیچ مضاعف را می‌سازد. ژن‌ها در یک کد با استفاده از چهار باز A، C، G و T نوشته می‌شوند که در گروه‌های سه تایی قرار می‌گیرند. به گفته وی، گروهی متشکل از ۳ جفت باز را کد ژنتیکی می‌گویند و این کدهای ژنتیکی، آمینو اسید می‌سازند. ۲۰ اسید آمینه وجود دارد که بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها به شمار می‌روند. به عقیده وی، ژنوم انسان دارای توالی ۳.۲ میلیارد جفت باز است. این جفت‌های باز می‌توانند ۲۰۰ فهرست راهنمای تلفن را پر کنند و اگر با صدای بلند خوانده شوند، ۵۰ سال طول می‌کشد تا خوانده شوند. این محقق حوزه موسیقی نجومی، خاطر نشان کرد: اگر تمام دی ان ای را از یک سلول انسانی بگیرید، آن را کشیده و به هم بپیوندید، طول آن حدود ۲ متر (۶ فوت) خواهد بود. اگر کل دی ان ای بدن خود را از ابتدا به انتها بریزید، ۶۰۰ بار از زمین به خورشید رفته و برمی‌گردد. بنابراین، چگونه می‌توان در مورد ایجاد موسیقی دی ان ای اقدام کرد؟ ایجاد سمفونی‌های غیرمعمول در سال ۲۰۲۰ بیژن نوروز، آهنگساز و نظریه پرداز موسیقی، در یک پروژه علمی هنری برای جمع آوری فرکانس‌ها از بازهای دی ان ای با اسپکتروفتومتر اقدام کرد. اسپکتروفتومتر یک ابزار تحلیلی است که شدت نور را به عنوان تابعی از طول موج آن اندازه گیری می‌کند. دیمر، نور مادون قرمز را از طریق یک مولکول دی ان ای عبور داده و هنگامی که نور در فرکانس‌های خاص جذب شد، ابزار باندهای جذب را به صورت طیفی با یک عدد موج (تعداد امواج در سانتی‌متر) ترسیم کرد. نوروز در گفت‌وگو با ایسنا با تاکید بر اینکه هنگامی که عدد موج تعیین شد، آن را به هرتز تبدیل کردیم، یادآور شد: به منظور بدست آوردن فرکانس‌ها در محدوده شنوایی، نویسندگان، الگوهای نسبت‌های نور را به یک رسانه صوتی ترجمه کردند تا اطلاعات را «شنود» کنند و بعداز آن داده‌ها در یک سینتی سایزر آنالوگ Moog Voyager XL برنامه‌ریزی شدند که بانک‌های صوتی را از اعداد هرتز ایجاد می‌کرد. وی ادامه داد: موسیقی حاصل میکروتونال بود (میکروتون‌ها کوچکتر از نیم تن‌های پیانو هستند). نوروز افزود: این پروژه از این نظر منحصربه‌فرد است که به جای تخصیص گام‌های دلخواه به بازها، اسیدهای آمینه یا پروتئین‌ها، فرکانس‌های ارتعاشی واقعی مستقیماً از مولکول‌ها جمع‌آوری می‌شود. وی اضافه کرد: وقتی به موسیقی دی ان ای گوش می‌دهید، تعجب می‌کنید که چگونه این آهنگ‌ها می‌توانند به یک توالی ژنتیکی دقیق وفادار باشند و در عین حال شبیه موسیقی واقعی باشند، ولی همه تبدیل‌های توالی DNA به صداها را نمی‌توان موسیقی نامید و برخی فقط نشانه‌های صوتی گونه‌های مختلف موجودات هستند. مدیر این استارت آپ اضافه کرد: با این وجود، جذابیت گوش دادن به آنها نه تنها به این دلیل است که رازی از زندگی پنهان موجودات زنده را در سطح سلولی با ما به اشتراک می‌گذارند، بلکه به این دلیل است که می‌توانیم نیروی پویای خود زندگی را بشنویم. نوروز با بیان این‌که چنانچه می‌خواهید به این موضوع عمیق‌تر بپردازید و خودتان موسیقی دی ان ای بسازید، می‌توانید به وب‌سایت من مراجعه کنید، خاطرنشان کرد: این برنامه به آهنگسازان اجازه می‌دهد تا نوکلئوتیدها و اسیدهای آمینه را در یک شبکه موسیقی نقشه‌برداری کنند. آهنگسازان می‌توانند صداها، ریتم‌ها و سازها را به آمینو اسیدها یا نوکلئوتیدها اختصاص دهند و دنباله دی ان ای را از طریق پخش کننده MIDI رایانه بشنوند. ایجاد ارتباط با حیات هوشمند سیارات با موسیقی دی ان ای نوروز تاکید کرد: دانشمندان از زمان فیثاغورث مجذوب موسیقی شده بودند و در قرن ششم قبل از میلاد اعلام کردند که “در فواصل کرات آسمانی موسیقی وجود دارد” و شیفته موسیقی شده‌اند، اما سوال واقعی این است که جدای از لذتی که از گوش دادن به دی ان ای خود به دست می‌آید، همه این‌ها چه ارزش علمی دارد؟ آیا با شنیدن الگوهای دی ان ای می‌توان حقایق علمی را آشکار کرد؟ نوروز افزود: گفتن اینکه آیا دانشمندانی که در مورد ارتباط بین الگوهای موسیقی و دی ان ای تحقیق می کنند، کشف تازه‌ای خواهند کرد، در این مرحله سخت است. اما یک چیز به ذهن متبادر می‌شود اگر زمانی با حیات هوشمند سیارات دیگر مواجه شویم، آیا می‌توانیم سمفونی‌های دی ان ای خود را برای برقراری ارتباط با آن‌ها پخش کنیم؟ به این ترتیب، ممکن است بتوانیم از سد زبانی بین ستاره‌ای عبور کنیم. نوروز با بیان اینکه حتی اگر تمام این تمرین از نظر علمی بی‌ثمر باشد، گوش دادن به «موسیقی بدن» خود همیشه ارزش شاعرانه و فلسفی دارد، گفت: فیلسوف اسکاتلندی، توماس کارلایل، مدت‌ها قبل از کشف دی ان ای به ما یادآوری کرد که به اندازه کافی عمیق و موسیقایی ببینید.