نقش هواداران استقلال در زندگی فرهاد مجیدی

او درباره اینکه چگونه راهی اتریش شد، گفت: برای جام جهانی ۹۸ نزدیک به هشت ماه در اردوی تیم ملی بودم. وقتی برگشتم از درس جا مانده بودم. به من گفتند که مشکلی نیست و قرار شد یک امتحان کلی از من بگیرند و جواب‌ها را به من بگویند. من سر امتحان حاضر شدم و آن شخص که معلم بود همه جواب‌ها را به من گفت اما وقتی جواب‌ها آمد من قبول نشدم و معلوم شد که خود آن معلم هم پاسخ‌های درست را نمی‌دانست (با خنده!). من دیگر فهمیدم مستعد درس‌خواندن نیستم و به همین خاطر درس و تحصیل را ترک کردم و راهی اتریش شدم.

مجیدی درباره آغاز فوتبالش گفت: فوتبالم را از تهران و در ۱۴ سالگی آغاز و در ردهای سنی بازی کردم و بعد از آن هم که برای تیم ملی ایران به میدان رفتم. من راهی اتریش شدم و بعد از آن هم به الوصل پیوستم.

مجیدی درباره ضرورت رویاپردازی برای بازیکنان گفت: از کودکی همواره رویاپردازی و برای خودم خیال‌پردازی می‌کردم. به یاد می‌آورم که در خانه یک جوراب را به عنوان بازوبند به بازو می‌بستم. رویای این را داشتم که کاپیتان استقلال شوم و این نقش را از کودکی برای خودم اجرا می‌کردم و خوشبختانه به آن هم رسیدم و در سن کم کاپیتان استقلال شدم. من در کودکی لباس‌های پدرم را می‌پوشیدم و خودم را در نقش مربی تصور می‌کردم و به این رویایم نیز رسیدم و اکنون مربی‌ام. رویاپردازی لازم است اما باید برایش تلاش زیادی کرد.

مجیدی درباره استقلال و نقش این تیم در زندگی‌اش گفت: فوتبالم را مدیون استقلال هستم. فشار در استقلال باعث شد که قهرمان شوم. فشار هواداران استقلال من را سرمربی هم کرد و در نهایت هم با این تیم قهرمان لیگ برتر ایران شدم.