تقابل افشین با امیر
برتری مقابل نساجی، اگرچه طعمی شیرین برای هواداران این باشگاه داشت ولی محلی برای باز شدن یک زخم قدیمی بود که ظاهرا گلوی پرسپولیسی‌ها را فشرده بود. پس از این بازی، افشین پیروانی مدیر باشگاه پرسپولیس با طعنه و کنایه به اظهارات امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی پرداخت و از این گفت که نباید از نتایج تیم ملی که مقابل رقبای ضعیفی مثل کره‌شمالی و قرقیزستان به‌دست آمده، حماسه ساخت.

پاسخ پیروانی، واکنش به اظهاراتی بود که قلعه‌نویی چند وقت پیش درباره حذف تیم‌های باشگاهی ایران از لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا سطح ۲ داشت. پس از آن‌هم که نوبت به واکنش کادر رسانه‌ای تیم ملی رسید تا از امیر قلعه‌نویی دفاع کرده و خواستار توبیخ افشین پیروانی شوند. عجیب است که در این برهه پرسپولیس و تیم ملی به مشکلی از این جنس برخورده ولی حالا که پای پرسپولیس و امیر قلعه‌نویی به میان کشیده شده، بد نیست بزرگترین درد مشترک آنها زیر ذره‌بین قرار بگیرد.

جوانی، سوژه گمشده
تیم ملی ایران در شرایطی اخیرا توانسته سهمیه حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را به‌دست بیاورد که به شدت با معضل بالارفتن سن بازیکنان دست و پنجه نرم می‌کند. این تیم اگرچه در تلاش بوده میانگین سنی را پایین بیاورد و آن را به ۲۷.۹ سال به طور میانگین برساند ولی هنوز هم یکی از مُسن‌ترین تیم‌های مدعی آسیا به شمار می‌رود. البته که این عدد به تازگی به این مرز رسیده وگرنه که در تورنمنت‌های رسمی تا عدد ۲۹ سال به طور میانگین، هم بالاتر رفته است.

درست شبیه به تیم ملی، پرسپولیس هم با معضل جوان‌گرایی رو‌به‌رو است. این تیم در این فصل با میانگین سنی ۲۷.۶ سال، دومین تیم مسن لیگ برتر محسوب می‌شود. پرسپولیس چندصباحی می‌شود که با جوان‌گرایی دست و پنجه نرم می‌کند ولی در این فصل این موضوع را بیش از هر زمان دیگری حس کرده و واضح است که اگر قرار بر حفظ قدرتش در لیگ برتر و امیدی به روز‌های خوب آینده داشته باشد، ناگزیر است به سمت جوان‌گرایی برود.

وضعیت بحرانی‌تر از این حرف‌هاست
شاید در نگاه اول چنین به نظر بیاید که میانگین سنی قریب به ۲۸ سال برای تیم قلعه‌نویی و پرسپولیس چندان بد هم نباشد ولی واقعیت، ورای این عدد نهفته است. همان‌طور که عنوان شد میانگین سنی بازیکنان این تیم چنین عددی را نشان می‌دهد وگرنه میانگین سنی بازیکنان ترکیب اصلی به مراتب بیشتر از این حرف‌هاست و نگرانی اصلی دقیقا شامل همین نکته می‌شود. در فهرست ۳۳ نفره پرسپولیس برای این فصل، ۱۵ بازیکن، ۳۰ و بیشتر از ۳۰ سال سن دارند. جالب آن‌که بررسی ترکیبی که بیشتر از آنها به عنوان بازیکنان اصلی یاد می‌شود، نشان می‌دهد که حداقل ۸ بازیکن ثابت این تیم ۳۰ و بیش از ۳۰ سال دارند و ۲ نفر دیگر هم ۲۹ ساله هستند. شاید نقطه عطف ترکیب پرسپولیس، اوستون اورونوف ۲۴ ساله باشد که او به دلیل مصدومیت بازی‌های زیادی را از دست داده است. درست است که پرسپولیس این اواخر به واسطه مصدومیت بازیکنانش مجبور به استفاده از چند بازیکن ۲۱ ساله شده ولی مجموع فصل آنها نشان می‌دهد که پیری، خطرناک‌ترین تهدیدی است که گریبان سرخ‌پوشان را گرفته است.

این مورد در تیم ملی هم به شکل وحشتناک‌تری رایج است؛ بررسی میانگین سنی بازیکنان اصلی تیم ملی نشان می‌دهد که این عدد، به عدد خطرناک ۳۱ سال رسیده که حفظ و تداوم آن برای جام جهانی ۲۰۲۶ می‌تواند ایران را تبدیل به مسن‌ترین تیم جام، مثل دوره اخیر کند؛ با این تفاوت که این‌بار میانگین سن و سال تیم ملی به قدری بالاست که می‌تواند بقیه را شوکه کند.

بروید سراغ اصل داستان
حالا که داستان پرسپولیس و امیر قلعه‌نویی این یکی دو روزه سر زبان‌ها افتاده، بهتر است به بهانه همین معضل جدی هم که شده، مسئولان دو تیم دست از مسائل فرعی برداشته و به فکر حل کردن مشکل به شکل اساسی باشند. پرسپولیس با ادعای باشگاهی حرفه‌ای نیاز دارد تا به جوانان بهای بیشتری داده، بازیکنان کم سن و سال‌تر را استعدادیابی کرده و در بازی دادن به آنها شهامت بیشتری خرج دهد. قلعه‌نویی هم یک‌بار برای همیشه که شده باید با ترسش کنار بیاید و کهنه سرباز‌هایی که به لحاظ فنی، جسمی و دوندگی در مقایسه با جوان‌تر‌ها قافیه را در حال واگذاری هستند، بدون مصلحت‌اندیشی کنار بگذارد. البته اگر چنین مواردی حب‌وبغض تلقی نشود!