نظام جمهوری اسلامی ایران برآیند انقلاب اسلامی بهمن 1357 است. این نظام با شتابی بهت‌برانگیز و در دوره‌ای کوتاه نهادهای مورد نیاز را در زمانی که محبوبیت داشت برپا کرد. تاسیس مجلس خبرگان قانون اساسی و تاسیس مجلس قانونگذاری و نیز نهاد دولت در یک دوره کوتاه‌مدت شکل این نظام را ساخت. ماهیت و محتوای نظام جمهوری اسلامی نیز از آموزه‌های قانون اساسی و نیز رفتار و گفتار رهبر بلامنازع آن در 10سال نخست ساخته شد.
رهبری نظام جمهوری اسلامی باور داشت برای اینکه کشور ایران در وضعیت مناسبی قرار گیرد و شهروندان به رفاه مادی و آسایش خیال برسند باید با استکبار غرب‌ستیز کرد. این آموزه پس از رهبر کاریزماتیک انقلاب ادامه پیدا کرده است و می‌توان با استناد به بسیاری از عناصر سیاسی جاری و نیز تازه‌سپری‌شده تصریح کرد که نظام جمهوری اسلامی انگار بدون ستیز با آمریکا از ماهیت خود تهی خواهد شد.
بدون چون و چرا باید قبول کرد که نظام سیاسی آمریکا و غرب نیز با استناد به رفتارها و تصمیم‌های جمهوری اسلامی و شاید هم پیشدستانه راه ستیز را هموار کرده تا به امروز رسیده‌ایم. وضعیت ایران امروز اینگونه است که جنگ شاید محدود و شاید هم گسترده و درازمدت با اسرائیل و پشتیبان اصلی این کشور یعنی آمریکا گریزناپذیر شده است و اگر اراده و خواست‌های جمهوری اسلامی از نظام جهانی همین باشد که هست این جنگ در کوتاه‌مدت رخ خواهد داد.
شوربختانه مقام‌های سیاسی دو کشور عضو شورای امنیت شامل روسیه و چین که ایران آن‌ها را متحدان استراتژیک می‌دانند جز سکوت کاری نمی‌کنند و در این وضعیت است که کشورهای حاشیه خلیج‌فارس برای ایران دردسر درست می‌کنند. بازارهای شناخته شده سهام و سکه و ارز در روزهای تازه‌سپری‌شده طوفانی شده‌اند و معلوم نیست به کدام سو می‌روند.
با توجه به نارضایتی گسترده معلمان، گندمکاران، بازنشستگان، پرستاران و دیگر گروه‌های اجتماعی از دولت ایران امروز را می‌توان گرفتارتر از تصور دید. نیروهایی که در این روزهای نفس‌گیر برای اتحاد ایرانیان چاله حفر می‌کنند را باید طرد کرد و اجازه داد همه‌اندیشه‌ها برای عبور دادن ایران از این روزها به کمک بیایند.