استقلال تاکنون دو بازی در شهرقدس انجام داده و هر دو را با دیکته کردن سبک بازی به حریف، پیروز شده است. اولی برد ۳برصفر برابر الغرافه بود که با کادرفنی قبلی به دست آمد و شاید متفاوت‌ترین نمایش تیم تحت هدایت جواد نکونام در بیش از یک سال حضور او روی نیمکت آبی‌ها بود. دومی اما برد ۲بریک و پر از موقعیت برابر هوادار بود که پس از استعفای نکو ثبت شد. استقلال برابر تیم مهدی رحمتی، یک بازی کاملا برتر را به نمایش گذاشت و به جز دقایق پایانی، در تمام لحظات بر این جدال سوار بود.
شاید اگر مهاجمان قدر موقعیت‌هایشان را می‌دانستند، یک پیروزی پرگل در نخستین حضور بختیاری‌زاده رقم می‌خورد، اما این فرصت‌سوزی‌ها سبب شد هوادار نخستین گل فصلش را برابر استقلال به ثمر برساند و در لحظات پایانی تیم خطرناک میدان باشد. شاید این هم از مشکلاتی است که بختیاری‌زاده و سرمربی خارجی مدنظر مدیران باشگاه باید فکر عاجلی به حال آن کنند؛ خطاهای متعدد پنالتی که برای چهارمین بازی متوالی به رقبای استقلال موقعیت گلزنی تقدیم کرد و البته ضعف بدنی بازیکنان در یک چهارم پایانی مسابقه که کاملا به چشم می‌آید. اینها نقاط ضعف استقلال است، اما جدال با هوادار نشان داد این تیم پر از پتانسیل است که می‌توان به نحو احسن از آن استفاده کرد.
نمایش موثر و خلاقانه سه هافبک خارجی تیم یعنی اندونگ، کاکوتا و ماشاریپوف کاملا به چشم آمد و انگار آنها در بهترین پستشان به بازی گرفته شده بودند. هرچند اشاره کردیم هوادار هم تیمی نبود که بتواند آبی‌ها را آنچنان به چالش بکشد، اما سبک بازی استقلال به وضوح دچار تحول شده بود و آنها برخلاف یک سال گذشته، از حمله به سوی دروازه حریف ابایی نداشتند!
قطعا بختیاری‌زاده نمی‌تواند در این مدت کوتاه تاثیر چشمگیری در استراتژی تیم داشته باشد و این اسکواد استقلال بود که ثابت کرد توانایی ارائه بازی هجومی و زیبا را هم دارد. انگار نوعی انرژی در ساق بازیکنان رها شده بود و آنها آزادانه در زمین، پتانسیل‌شان را به نمایش گذاشتند. این دیدار شاید بزرگ‌ترین پیام را به مدیران باشگاه بدهد که سراغ یک مربی صاحب سبک و هجومی بروند تا استعداد این بازیکنان یک خروجی درست داشته باشد؛ چیزی که بیش از هزار هوادار را به ورزشگاه بکشاند.