ادعای رتبه دهم المپیک با کدام امکانات ورزشی ایران

نتایج ایران در بازیهای المپیک 2024 پاریس به اندازه ای درخشان و غیرمنتظره بود که حتی متولیان و مسئولین ورزش نیز آن را پیش بینی نمی کردند و همین سبب شد تا بعد از کسب 12 مدال رنگارنگ و جایگاه 21 المپیک جملگی با ذوق زدگی تمام و آب و تاب موفقیت ایران را در بوق و کرنا کرده و با اغراق و بزرگنمایی درباره جایگاه ورزش ایران صحبت کنند.

ابتدا مناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک و سرپرست کاروان ایران در پاریس بود که در مصاحبه طولانی خود بعد از پایان المپیک مدعی شد که ورزش ایران می تواند به جایگاه دهم  برسد و این ظرفیت را دارد. این درحالیست که هاشمی در میانه راه و بعد کسب نخستین مدال گفته بود که پیش بینی ماه 8 یا 9 مدال  است!

نفر بعدی که چنین اظهارنظر عجیب و دور از واقعیتی داشت، کیومرث هاشمی وزیر ورزش و جوانان بود که در پیام خود در پایان رقابتهای المپیک دستیابی به رتبه 10 و 11 المپیک را چشم انداز در دسترس ورزش ایران دانسته بود.

فارغ از این اظهارنظرات غیرمنطقی و غیرکارشناسی که بیشتر شبیه یک ذوق زدگی و هیجان آنی بابت کسب یک نتیجه درخشان بوده و به پروپاگاندا تنه می زند، باید از این دو مقام مسئول به ویژه وزیر ورزش و جوانان پرسید دستیابی به رتبه دهم المپیک یعنی کسب بیش از 10 طلا و 20 مدال مجموع. ورزش ایران با کدام متر و معیار می تواند بیش از 10 مدال طلا  و 20 مدال مجموع بگیرد؟ منهای کشتی و تکواندو و حتی وزنه برداری – اگر ناکامی پاریس را مقطعی بدانیم – کدام رشته ما ظرفیت کسب مدال طلا را در المپیک دارد؟ اساسا کدام رشته های ما منهای این 3 رشته ظرفیت مدال آوری را دارند و یا حتی به آن نزدیک هستند؟ وقتی مجموع طلاهای ما در 3 دوره اخیر  هم دورقمی نشده و به عدد 10 نرسیده، چطور انتظار کسب حداقل 10 طلا در یک المپیک را دارید؟