وزیر کشور به شکل غیرمستقیم با دورافتاده‌ترین نقاط کشور در ارتباط است و کلیه امور داخلی را مدیریت می‌کند. وزیر ابتدا استانداران را با تایید رییس‌جمهور انتخابات می‌کند و سپس فرمانداران از سوی استاندار‌ها انتخاب می‌شوند؛ بنابراین بی‌راه نیست اگر بگوییم که برای مردم در شهر‌ها و شهرستان‌ها عملکرد استاندار و فرماندار به مثابه عملکرد رییس‌جمهور و کل دولت اوست. از سوی دیگر وزیر کشور به نوعی بازتاب سیاست کلان دولت نسبت به امور داخلی است.
احمد وحیدی وزیر کشور نظامی رییسی بیش از همه ادوار استاندارانی با پیشینه نظامی منصوب کرد و این بازتابی از شیوه و رویکرد او برای اداره امور کشور بود. پزشکیان، اما که به صراحت با رویه‌های دولت سیزدهم در این حوزه و به طور مشخص طرح موسوم به «نور» مخالفت کرده بود، شائبه‌های بسیاری را با انتخاب چهره‌ای نظامی به وجود آورده است. اسکندر مومنی پیشینه‌ای طولانی در نیروی انتظامی دارد و فرمانده راهنمایی و رانندگی نیز بوده است. آخرین مسئولیت اسکندر مومنی از سال ۹۷ تاکنون نیز دبیرکلی ستاد مبارزه با مواد مخدر ذکر شده.
نگاهی به دولت روحانی نیز به خوبی نشان می‌دهد که وزارت کشور چه اندازه در عملکرد و نگاه افکار عمومی به دولت تاثیر داشته است. عبدالرضا رحمانی فضلی چهره نزدیک به علی لاریجانی رییس وقت مجلس در دو دولت یازدهم و دوازدهم روحانی وزیر کشور بود.
گفته می‌شد که او سهمیه لاریجانی در دولت روحانی است و به همین دلیل تلاش چندباره نمایندگان مجلس در بزنگاه‌های مختلف مثل اعتراضات آبان ۹۸ برای استیضاح او با مانع‌تراشی ناکام ماند. افزایش قیمت بنزین و سپس اعتراضات پس از آن نتیجه عملکرد رحمانی فضلی به عنوان رییس شورای امنیت کشور بود که چهره دولت را به شدت مخدوش کرد. حتی نقل قولی از او در مجلس نیز منتشر شد که گفته بود در اعتراضات گلوله فقط به سر زده نشده بلکه به پای معترضان هم زده شده است. نقل‌قولی که البته رحمانی فضلی آن را تکذیب می‌کند.
چه گزینه‌هایی برای وزارت کشور مطرح بود؟
نام اسکندر مومنی در حالی وارد فهرست وزرای پیشنهادی پزشکیان شده که تا قبل از شب آخر از چهره‌هایی مثل مصطفی پورمحمدی و مجید انصاری برای تصدی این مسئولیت نام برده می‌شد. انصاری از جمله چهره‌های ریشه‌دار اصلاح‌طلب است و پورمحمدی نیز در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری نشان داد که رویکردی کاملا نو و حتی تحول‌خواهانه به مسائل دارد. با کنار رفتن این دو گزینه حتی نام حسین اعلایی نیز به میان آمد.
با وجود آنکه گفته می‌شد اعلایی گزینه مطلوب پزشکیان است، اما در نهایت نام او نیز وارد کابینه پیشنهادی نشد. حالا اسکندر مومنی بدون پشتوانه سیاسی و حزبی مشخص و مقبولیت در بدنه رای پزشکیان قرار است وارد کابینه چهاردهم شود. او که به نظر می‌رسد با توجه به نزدیکی‌اش به رییس مجلس کار سختی برای اخذ رای اعتماد نداشته باشد. آیا اسکندر مومنی نیز همچون رحمانی فضلی تبدیل به چشم‌اسنفدیار دولت چهاردهم خواهد شد؟