شاخص فلاکت مانند دماسنج، وضعیت رفاه اجتماعی یک کشور را نشان می‌دهد. این شاخص با جمع کردن نرخ بیکاری و نرخ تورم سالانه به دست می‌آید. افزایش این شاخص خبر از وخامت اوضاع اقتصادی می‌دهد.
وقتی شاخص فلاکت بالا می‌رود، یعنی دو عامل مهم زندگی مردم، یعنی اشتغال و قدرت خرید، در حال ضعیف شدن هستند. بیکاری بالا به معنای فرصت‌های شغلی کمتر و ناتوانی در تامین نیازهای اولیه زندگی است. تورم بالا هم با افزایش قیمت‌ها، قدرت خرید مردم را کاهش می‌دهد و فشار اقتصادی را بر خانواده‌ها بیشتر می‌کند. در نتیجه، افزایش شاخص ، زنگ خطری برای رفاه و سلامت جامعه است.
در مقابل، کاهش شاخص فلاکت، نویدبخش رونق اقتصادی و بهبود شرایط زندگی است. این کاهش معمولا با کاهش نرخ بیکاری و ثبات یا کاهش نرخ تورم همراه است. به این معنی که افراد شغل‌های بیشتری پیدا می‌کنند و قدرت خریدشان افزایش می‌یابد. در نهایت، کاهش شاخص ، نشان‌دهنده ارتقای رفاه و کیفیت زندگی در جامعه است.
شاخص فلاکت، ابزاری ارزشمند در دستان سیاست‌گذاران و تحلیلگران اقتصادی است. آنها با استفاده از این شاخص، می‌توانند تاثیر سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی بر رفاه مردم را ارزیابی کنند و برای بهبود شرایط زندگی، راهکارهای مناسب ارائه دهند.
به طور کلی، شاخص فلاکت، رابطه‌ای مستقیم با رفاه اجتماعی دارد. افزایش آن نشان‌دهنده مشکلات اقتصادی و کاهش آن نشان‌دهنده رونق و بهبود شرایط زندگی است.
بررسی شاخص فلاکت به صورت استانی نیز صورت می‌پذیرد. زمانی که شاخص را به صورت استانی بررسی کنیم می‌توان فهمید کدام استان از نظر رفاهی از وضعیت بهتر برخوردار بوده و کدام استان مشکلات اجتماعی بیشتری را تجربه کرده است.
بر اساس آخرین آمارهای اعلام شده از شاخص فلاکت در بهار سال ۱۴۰۳، استان تهران کمترین شاخص و استان کرمانشاه بیشترین شاخص را در این فصل به ثبت رسانده است.
رفاه مناسب پاییتخت نشینان نسبت به سایر استان‌های کشور
آخرین بررسی آماری از وضعیت شاخص فلاکت استانی در بهار ۱۴۰۳ نشان می‌دهد پایتخت نشینان از وضعیت رفاهی بهتری از نظر تورم و بیکاری نسبت به سایر استان‌ها برخوردار بوده‌اند. شاخص در استان تهران کمترین سطح را داشته و معادل ۳۹.۳ واحد بوده است.
از سوی دیگر استان کرمانشاه قرار گرفته که بیشترین میزان شاخص فلاکت را در کشور داشته است. به طور کلی می‌توان گفت وضعیت این استان از نظر تورم و بیکاری نسبت به سایر استان‌ها نامناسب‌تر بوده و به تبع آن وضعیت اجتماعی مشکلی را برای افراد این استان ساخته است. طبق آمارها شاخص فلاکت در این استان معادل ۵۰.۹ بوده است.