طی فصل گذشته لیگ برتر، مربیان اسپانیایی متعددی به تیم‌های مختلف پیوستند، اما به طور کلی نتوانستند نتایج مطلوبی کسب کنند. پاکو خمز، ایگناسیو مارتینز و لوکاس آلکاراز همگی با امید به بهبود وضعیت تیم‌های خود وارد ایران شدند، اما هر یک به دلایلی از تیم‌های خود جدا شدند.

پاکو خمز

پاکو خمز در آذر سال ۱۴۰۱ به عنوان سرمربی تراکتور تبریز منصوب شد. با این حال، او توانست به نسبت دیگر مربیان اسپانیایی عملکرد خوبی در فوتبال ایران داشته باشد اما بنا به برخی از مشکلات شخصی تصمیم گرفت تا در نیم فصل دوم لیگ بیست و سوم از تراکتور جدا شود.

ایگناسیو مارتینز

ایگناسیو مارتینز در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۴۰۲ سرمربی فولاد و پس از ۵ ماه به دلیل نتایج ضعیف از این تیم جدا شد. مارتینز در ابتدا شروع خوبی با فولاد داشت و توانست دو پیروزی کسب کند اما پس از تغییرات مدیریتی در این باشگاه و عدم هماهنگی با مدیرعامل جدید او از جمع سرخ‌پوشان اهوازی جدا شد تا به دومین مربی فصل فولاد تبدیل شود که از هدایت این تیم برکنار خواهد شد.

لوکاس آلکاراز

پس از عملکرد ضعیف سید مهدی رحمتی در رقابت‌های لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا، لوکاس آلکاراز در هفته چهاردهم هدایت نساجی مازندران را بر عهده گرفت و اعضای این تیم به درخواست این مربی در تعطیلات نیم فصل اردوی تدارکاتی را در کشور ترکیه برپا کردند اما با شروع نیم فصل دوم و دو شکست متوالی ۳ بر صفر و تنها یک تساوی او در هفته هفدهم از سمت خود برکنار شد تا خیلی زود ایران را ترک کند.

کارلوس هرناندز

کارلوس هرناندز در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ و پس از جدایی حمید مطهری از تیم نساجی، مدیران این باشگاه با هرناندز اسپانیایی قرارداد به امضا رساندند. عمر حضور او در فوتبال ایران به ۶۰ روز هم نرسید و پس از شکست‌های متوالی و عدم برآورده سازی انتظارات در تاریخ ۹ خرداد از سمتش برکنار شد.

خوان کارلوس گاریدو

خوان کارلوس گاریدو روز سه شنبه ۵ تیر رسماً از سوی باشگاه پرسپولیس به عنوان سرمربی جدید این تیم برای فصل بیست و چهارم انتخاب شد. او دارای سوابق متعددی در تیم‌های مختلف اروپایی و آفریقایی است، اما در اغلب موارد به دلیل نتایج نامطلوب از سمت خود برکنار شده است. با توجه به تجربه‌های قبلی مربیان اسپانیایی در ایران، موفقیت او نیز با چالش‌هایی مواجه خواهد بود و باید دید او می‌تواند انتظارات هواداران پرسپولیس را برآورده سازد یا همانند هموطنان خود خیلی زود راهی کشورش می‌شود.

دلایل ناکامی مربیان اسپانیایی را می‌توان به دلایل زیر دانست:

۱. عدم تطابق با فرهنگ فوتبال ایران:

فرهنگ فوتبال ایران دارای ویژگی‌ها و سبک‌های خاصی است که مربیان خارجی، به ویژه اسپانیایی‌ها، ممکن است با آن‌ها آشنایی کافی نداشته باشند. این عدم تطابق می‌تواند باعث ایجاد مشکلات در اجرای تاکتیک‌ها و مدیریت تیم شود.

۲. مشکلات ارتباطی:

زبان و تفاوت‌های فرهنگی می‌تواند باعث ایجاد سوءتفاهم‌ها و مشکلات ارتباطی بین مربیان اسپانیایی و بازیکنان و کادر فنی ایرانی شود. این مشکلات ارتباطی می‌تواند تأثیر منفی بر هماهنگی و عملکرد تیم داشته باشد.

۳. فشارهای روانی و انتظارات بالا:

انتظارات بالای هواداران و مدیران باشگاه‌ها، فشارهای روانی زیادی را بر مربیان وارد می‌کند. مربیان اسپانیایی معمولاً با این سطح از فشارها و توقعات مواجه نشده‌اند و ممکن است نتوانند به خوبی با آن‌ها کنار بیایند.

۴. مدیریت باشگاه‌ها:

سیستم مدیریتی و ساختار باشگاه‌های ایرانی ممکن است برای مربیان خارجی به ویژه اسپانیایی‌ها چالش‌برانگیز باشد. عدم وجود امکانات و حمایت‌های لازم می‌تواند باعث ناکامی مربیان شود.