نکته جالب اینجاست که دبیر ستاد انتخابات پیش از این گفته بود :« در این دوره از مناظره‌های انتخاباتی، بخش عمده تشریفاتی که از نظر ما خیلی هم فایده نداشت کم شده است.»

استفاده از مبل به جای میز در مناظره برخلاف سه انتخابات گذشته جالب بود اما به نظر می‌رسد که این مدل را از اجلاس داووس الهام گرفته‌اند. در آنجا هم سخنرانان در کنار هم روی مبل می‌نشینند و در مورد مسائل مختلف حرف می‌زنند.

نکته دیگری درباره مجری مناظره است. این همه سر و صدا در مورد انتخاب مجری به پا شد و در نهایت او وظیفه اعلام وقت را به نامزدهای انتخابات داشت. می‌شد این اعلام را با امکانات الکترونیکی پیشرفته‌ای که در جهان رایج است، انجام داد. کلا مجری مناظره‌ها،  نقش گوینده ورزشگاه‌ها که اسامی بازیکنان و تعویض‌ها را اعلام می‌کند دارد.

اما خود مناظره به شدت ضعیف و به دور از انتظار بود. نحوه حرف زدن نامزدها و اعلام برنامه‌های‌شان آدمی را یاد زنگ انشا مدرسه می‌انداخت. گویا معلم روی تخته سیاه نوشته بود: اگر شما رئیس جمهور شوید چه کار می‌کنید؟

به ویژه وقتی نامزدها از روی کاغذ برنامه‌های خود را می‌خواندند، درست شبیه دانش آموزان زنگ انشا می‌شدند حتی بعضی همان لحن بچگی را هم داشتند.

هیچکدام نتوانستند به صورت مشخص برنامه خود را برای اقتصاد کشور به مردم ارائه دهند. همین الان از کسانی که مناظره را دیدند بپرسید، برنامه اقتصادی این نامزدها چیست، مثل «شفاعت» سریال زخم کاری می‌گویند:« هیچ، هیچ، هیچ»

نمی‌دانم مستند ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری سال 84 که توسط مرحوم عطا افشاری خبرنگار خوش ذوق آن زمان خبرگزاری فارس ساخته شده بود، را دیده‌اید یا نه؟ اما آنهایی که رجل سیاسی نبودند و فقط می‌خواستند دیده شوند هم همین شعارهای کلی را می‌دیدن و از حق نگذریم برخی از آنها بهتر هم بودند.

نکته دیگر در مورد این مناظره، اطلاعات غلطی بود که برخی از نامزدها به مردم می‌دادند. به طور مثال ترکیه همچنان در بخش خاکستری FATF قرار دارد و هنوز نتوانسته مجوز لازم را کسب کند. او می‌گوید و باقی نامزدها و مشاورانی که همراه آنها در صداوسیما هستند، به او تذکر نمی‌دهد که اشتباه می‌کند.

در پایان باید گفت که مناظره اول ناامید کننده بود و خوش به حل آنهایی که بازی فرانسه و اتریش را دیدند.