کاپیتان‌های منتقد
همان‌طور که خیلی از طرفداران استقلال اعتقاد دارند که بهانه‌های مکرر و تمرکز بیش از حد روی بیان مشکلات و حتی توجه به تیم رقیب، سبب شد تا قهرمانی از چنگ این تیم خارج شود، کسانی هم این موضوع را تایید می‌کنند که قطعا درباره مسائل داخلی باشگاه صاحب‌نظر هستند. جرقه اولیه انتقاد از نکونام، توسط وریا غفوری شروع شد و او در حمله‌ای بی‌سابقه به سرمربی سابقش، اعلام کرد که وی شایستگی لازم برای هدایت آبی‌ها را ندارد. جایگاه فوق‌العاده وریا نزد هواداران استقلال باعث شد تا تلنگر مهمی به آوردگاه موافقان جواد زده شود. سپس نوبت به پیروز قربانی دیگر مدافعی رسید که مثل وریا سابقه کاپیتانی تیم را داشته و جزو استقلالی‌هایی بوده که برخلاف خیلی از هم‌دوره‌ای‌هایش، آلوده کری‌خوانی‌های سخیف سرخابی نشده است. قربانی به سرخوردگی بازیکنان در پی مصاحبه‌های متعدد نکو اشاره داشت که مدام دست‌های خالی‌اش را به رخ می‌کشید. اما آخرین و جدیدترین صحبت‌هایی که علیه جواد لالیگایی مطرح شده، مربوط می‌شود به علی سامره. مهاجم سابق استقلال که نیم فصل اول سرپرست باشگاه هم بود، آن‌قدری به تیم نزدیک بوده که افشاگری‌هایش رنگ و بوی واقعیت داشته باشد. بخشی از حرف‌های سامره آن‌قدر حیرت‌ا‌‌نگیز است که قسمت‌های دیگر با وجود همه اهمیت‌شان، زیر سایه آن قرار می‌گیرد. از خرج دومیلیارد تومانی برای رسانه و پرداخت وجه بابت همسو کردن فضای مجازی گرفته تا ماجرای استقلالی نشدن اورونوف و منتظر محمد و کلی مباحث دیگر.
موافقان ناهمگون
طبیعی است که نکونام موافقانی هم داشته باشد؛ به هرحال او رکورد بیشترین امتیاز به عنوان نایب قهرمان را ثبت کرد و خیلی هم به بالای سر بردن جام نزدیک بود، اما فهرست کسانی که اکنون سپر رسانه‌ای وی شده‌اند، ترازوی مقایسه را متعادل نشان نمی‌دهد. به جز چند شبه خبرنگار که در فضای مجازی به مصاحبه وریا غفوری انتقاد کرده و او را استقلالی ندانستند، نخستین کسی که به صحبت‌های وی پاسخ داد، ساسان انصاری بود! بله درست خواندید؛ کاپیتان فعلی فولاد و مهاجم سابق پرسپولیس، اعلام کرد که برخلاف نظر وریا، استقلال باید نکونام را حفظ کند. بعد از انتشار صحبت‌های قربانی هم نوبت به سهراب بختیاری‌زاده رسید که نتایج استقلال را قابل قبول بداند و به منتقدان کنایه بزند که در حال تسویه‌حساب شخصی هستند. در آخرین مورد هم وقتی سامره اتفاقات رخ داده در باشگاه که به معنای عدم صلاحیت نکونام بود را برملا کرد، نوبت به داریوش یزدانی رسید که با دو فصل بازی برای استقلال، اعلام کند نباید سامره و غفوری را استقلالی نامید! قضاوت درخصوص اینکه حق با کدام جبهه است و نکونام باید در استقلال بماند یا نه، چیزی است که بالاتر از هواداران به تصمیم مدیران هلدینگ خلیج‌فارس و مدیرعامل آینده استقلال برمی‌گردد.
فراموش نکنید که نکو در طول فصل هم مخالفانی داشت، اما حداقل پیشکسوتان سعی می‌کردند برای حفظ آرامش، نکته‌ای علیه کادرفنی تیم مطرح نکنند. کما اینکه کسی مثل وریا در آخرین بازی خانگی فصل برای تشویق تیم به استادیوم آزادی رفت یا سامره در طول چند ماه اخیر ترجیح داده بود سکوت پیشه کند تا مبادا تیم به حاشیه برود، اما اینکه در برهه فعلی هر کنشی علیه جواد یک واکنش انفجاری دارد، کمی عجیب به نظر می‌رسد!
