ردپای خشکسالی و کرونا بر بازار حبوبات/ موافق بازگشت ارز ۴۲۰۰ تومانی نیستیم

اکوبورس: سخنگوی هیات مدیره انجمن حبوبات ایران افزایش نرخ نهاده ها و هزینه های تولید، تغییر نرخ ارز واردات به نیمایی، هزینه های انتقال ارز، خرید واسطه ای، جابجایی مکرر مسیرهای حمل کالا، افزایش کرایه های حمل و نقل ، خشکسالی و افزایش تقاضا را دلایل گرانی حبوبات در دو سال اخیر عنوان کرد.
به گزارش اکوبورس به نقل ازایسنا، افزایش چشمگیر قیمت حبوبات این روزها بر هیچکس پوشیده نیست. لوبیا چیتی، نخود، لپه، عدس، لوبیا قرمز و سفید بسته بندی شده در برندهای مختلف با وزن حدود ۹۰۰ گرم با قیمت های بیش از ۵۰ هزارتومان و بعضا تا ۷۰ هزارتومان هم در بازار عرضه می شود. ارشاد طالبی – سخنگوی هیات مدیره انجمن حبوبات ایران در پاسخ به چرایی این افزایش قیمت ها می گوید پس از تحریم ها حبوبات نیز همچون سایر کالاها طی چند سال اخیر دچار تورم شدید قیمتی شده هر چند که بر اساس آمارهای موجود تورم قیمت حبوبات از کمترین ها بوده است. خلاصه ای از مصاحبه با سخنگوی هیات مدیره انجمن حبوبات در ادامه آمده است:   چرا حبوبات گران شده است؟ از عمده ترین دلایل افزایش قیمت حبوبات  می توان به افزایش نرخ نهاده ها و هزینه های تولید، نرخ ارز و هزینه های مربوط به تحریم ها همچون هزینه انتقال ارز، خرید واسطه ای و جابجایی مکرر مسیرهای حمل کالا اشاره کرد. واردات حبوبات از ابتدای سال ۱۳۹۸ با ارز نیمایی که بسیار نزدیک به قیمت های بازار آزاد است انجام می شود. همچنین باید به این موضوع هم اشاره کرد که در زمان پاندمی کرونا دنیا با کاهش تولید و تقاضای محصولات روبرو بود و تجارت جهانی محصولات غذایی مختل شده بود. در ماه های اخیر  ولی با توجه به سرعت گرفتن واکسیناسیون، مهار نسبی پاندمی و همچنین خشکسالی های حادث در دنیا با رشد تقاضا و کاهش عرضه محصولات غذایی روبرو هستیم. متاسفانه تغییرات اقلیمی و خشکسالی تبدیل به یک بحران تمام عیار برای کلیه کشورهای دنیا شده است. بسیاری از کشورهایی که می توانستند محصولات مورد نیاز خود را از محل تولید داخل تامین کنند و یا حتی صادرات داشته باشند به همین دلیل موفق به این کار نشده و تبدیل به واردکننده شده اند. برای مثال در ماه گذشته کشور ترکیه که جزو چند صادر کننده بزرگ حبوبات  در دنیا بود، صادرات برخی از محصولات خود را متوقف کرده است و یا کشور هندوستان به عنوان بزرگترین مصرف کننده حبوبات در دنیا جهت تامین امنیت غذایی اقدام به کاهش تعرفه های وارداتی و سهولت در واردات حبوبات داشته است. البته از دیگر دلایل افزایش قیمت حبوبات همچون سایر اقلام غذایی می توان به بالا رفتن هزینه های  حمل و جابجایی کالا نیز اشاره کرد. طی دو سال گذشته با شیوع کرونا شرکت های کشتیرانی و به طور کل شرکت های حمل و نقل  فلج شدند، زیرا کالایی نبود که جابه جا کنند. بازار کوچکی برای آنها تحت عنوان جابه جایی تجهیزات بهداشتی مربوط به پاندمی ایجاد شد ولی اصل فعالیت متوقف شده بود. این باعث شد که شرکت های حمل و نقل بین المللی بسیاری متضرر و یا حتی ورشکسته شوند. اکنون که در حال بازگشت به روال قبل از پاندمی کرونا هستیم شرکت های حمل و نقل در حال بازسازی خود از محل افزایش ۲ تا ۳ برابری کرایه های حمل هستند. طبیعتا این افزایش قیمت ها بر قیمت تمام شده تمام کالاها موثر بوده است. در مورد افزایش قیمت کالای داخلی نیز باید گفت که کشاورزان زحمتکش ایرانی نیز از خشکسالی های اخیر بی نصیب نبوده و تولیدات آنها با کاهش برداشت و افزایش ضایعات همراه بوده از طرف دیگر هزینه های تامین بذر ، کود، آفت کش ها و دستمزدها نیز افزایش یافته است. وضعیت کرایه های حمل و نقل داخلی را هم که شاهد آن هستیم. در حقیقت مجموع موارد ذکر شده منجر به افزایش قیمت انواع حبوبات داخلی و وارداتی شده است با این حال اما هنوز قیمت حبوبات در داخل کشور  به قیمت های جهانی نرسیده است. طبق گفته هایتان هنوز قیمت حبوبات به قیمت های جهانی نرسیده است این یعنی حبوبات باز هم گران خواهد شد؟ امیدواریم که این‌چنین نشود اما با توجه به مواردی که اشاره شد از ابتدای سال جاری قیمت های داخلی و جهانی حبوبات شیب صعودی داشته و این تورم قیمت محصولات غذایی صرفا مختص ایران نیست و متاثر از بازار جهانی است. اگر در اخبار بین المللی جست وجویی داشته باشید این موضوع ملموس است، به طور مثال طبق گزارش یکی از خبرگزاری های بین المللی کشوری مانند آلمان که تورم سالانه زیر ۵ درصد داشته است با تورم ۲۶ درصدی قیمت مواد غذایی در سطح عمده فروشی روبرو شده است. چند درصد حبوبات در کشور وارداتی و چند درصد تولید داخل است؟ در حال حاضر حدود ۶۰ الی ۶۵ درصد نیاز کشور از محل تولیدات داخلی و ۳۵ الی ۴۰ درصد کسری نیاز کشور از محل واردات تامین می شود. البته باید به این موضوع اشاره کنیم که میزان واردات در اقلام گوناگون مختلف است؛ به طوری که در برخی از اقلام مانند عدس و نخود مخصوص تولید لپه، به علت تغییرات اقلیمی، خشکسالی و همچنین تغییر در الگوی کشت بیش از  ۸۰ درصد نیاز کشور از محل واردات تامین می شود در صورتی که در رابطه با انواع لوبیا این موضوع برعکس است. در سال چه میزان واردات داریم؟ از آنجایی که اصولا واردات جهت تامین کسری نیاز کشور  و ایجاد تعادل در قیمت ها انجام می شود،  بسته به میزان تولید داخل طی ۱۰ سال اخیر ، واردات کشور از ۱۰۰ تا  ۲۶۰ هزار تن در هر سال بوده است که با توجه به خشکسالی های اخیر به نظر می رسد در سال جاری نیاز به تامین حداقل ۲۰۰ هزار تن انواع حبوبات از محل واردات را داشته باشیم. قیمت حبوبات بسته بندی شده برای مصرف کنندگان تا ۷۰ هزار تومان هم می رسد، تکلیف مصرف کننده در برابر این گرانی ها چیست؟ ما هم مانند سایر هموطنان از قیمت های فعلی هیچ کدام از مواد غذایی راضی نیستیم. باید مطلع باشید که کالای حبوبات امکان احتکار ندارد و گردش فروش حبوبات برای فعالین این حوزه حیاتی است. اگر برنج را انبار کنید  کهنه تر می شود و کیفیت آن افزایش پیدا می کند و قیمت  فروش بهتری دارد. در صورتیکه  اگر حبوبات بیش از حد بماند ضمن افت وزن و کیفیت دچار تغییر رنگ و حشره زدگی می شود به اندازه ای که کالا از بین می رود. به همین دلیل تولید کنندگان و واردکنندگان مجبور هستند سریعا کالاهای خود را با سود کم یا حتی زیان عرضه کرده تا از زیان های بزرگتر جلوگیری کنند . باید این موضوع را هم در نظر داشته باشید که شرکت‌های بسته بندی پس از انجام آزمایش های بهداشتی ، آفت زدایی و دستچین  کردن جهت جداسازی ضایعات و اشیاء خارجی از محصولات اقدام به بسته بندی و عرضه کالا می‌کنند. ضمنا بخش عمده قیمت مصرف کننده ایی که فرمودید به حاشیه سود درخواستی از طرف فروشگاه ها و شرکت های پخش هم  بر می گردد. در حال حاضر حداقل حاشیه سود درخواستی فروشگاه ها  ۲۰ تا ۲۵ درصد است که در برخی از فروشگاه های زنجیره ای با احتساب مبلغ ورودی و یا سایر موارد قراردادی این عدد حتی بیشتر هم می شود. شرکت های پخش هم با توجه به هزینه هایی که دارند حداقل ۱۵ درصد درخواست سود دارد به صورتی که مجموع سود شبکه پخش و فروشگاهی حداقل ۳۰ تا۳۵ درصد است. یعنی ۳۰ تا ۳۵ درصد از قیمت مصرف کننده محصولات برای این دو بخش بوده و ارتباطی به تولیدکنندگان این حوزه ندارد. سود شرکت های بسته بندی در این میان چقدر است؟ در بررسی هایی که ما از صورت های مالی چندین شرکت تولید کننده و واردکننده داشتیم با وجود همه مشکلات و مخاطراتی که دارند سود خالص سالانه آنها پس از کسر هزینه ها و غیره شاید به ۵ درصد هم نرسد و حاشیه سود واقعی فعالین این حوزه  به شدت پایین است. از طرف دیگر فعالان شناسنامه دار این حوزه هم به دلیل اجبار به انواع ثبت در  سامانه های جامع تجارت، انبار و غیره و یا ثبت قیمت مصرف کننده توسط شرکت های تولیدی، همیشه در مظان اتهام و جریمه های سنگین بوده اند و دائما باید پاسخگو باشند. کلام آخر… با وجود تمام مواردی که گفته شد از این بابت خوشحال هستیم که در این حوزه دور ریز کالا بسیار کم شده و جامعه به سمت مصرف هوشمند حرکت می کند. در شرایط فعلی تمام تلاش انجمن بر این است که ضمن برنامه ریزی و هدایت اعضاء خود جهت سرمایه گذاری در افزایش تولید و تامین به موقع کالا از به وجود آمدن کسری در این بخش جلوگیری کرده تا در این شرایط سخت اقتصادی حداقل از به وجود آمدن حباب قیمتی جلوگیری کنیم. نکته دیگر اینکه هرگز موافق بازگشت ارز ۴۲۰۰ تومانی دراین بخش نیستیم، زیرا معتقدیم این ارز برای عده ای رانت ایجاد می کند و در نهایت این یارانه پرداختی به دست مصرف کننده نهایی نمی رسد. ارز ۴۲۰۰ تومانی باعث شد تا قبل از  سال ۹۸ شرکت هایی که حوزه فعالیتشان ارتباطی با حبوبات نداشت برای دریافت ارز وارد این بازار شوند و بازار را بهم بریزند. زیرا این افراد هیچ اطلاعی از زمان خرید، کمیت و کیفیت محصولات مورد نیاز کشور نداشتند در نهایت ارز رفت ولی یا کالا وارد نشد یا کالای وارد شده کیفیت لازم جهت عرضه را نداشت. در آخر اینکه امیدواریم مسئولان محترم حتما از نظرات تخصصی انجمن ها و تشکل ها در تصمیم گیری های خود استفاده کنند و پس از برگزاری جلسات و نشست های تخصصی اقدام به حذف و یا خلق قوانین کنند. مطمئن باشید استفاده از نظرات تشکل ها و انجمن های تخصصی در هر حوزه به عنوان رابط بخش خصوصی و دولت می تواند راه گشای بسیاری از مشکلات مردم و نظام باشد.