اکوبورس: بازیگر نقش «پیمان» در سریال «افرا» گفت: شخصیت پیمان نه تنها با آبتین، بلکه از شخصیت خود من هم خیلی فاصله دارد و درک این موضوع در این سریال چالش بزرگی برایم به شمار می آمد.
به گزارش اکوبورس به نقل از فارس،این شب ها سریال «افرا» به کارگردانی بهرنگ توفیقی و تهیه کنندگی محمد کامبیز دارابی از شبکه یک پخش می شود. سریالی که کلیت آن در شمال کشور تصویربرداری شده و فضای بکری را از این منطقه به تصویر می کشد. افرا روایتی است از چند خانواده است که هر کدام بنا به موقعیتی که دارند درگیر مسائل و مشکلاتی هستند و همه اینها در جایی به هم گره می خورد. «محمد صادقی» بازیگر جوانی است که اولین سریال تلویزیونی خود را با «افرا» تجربه کرده و ایفاگر نقش «پیمان» در این سریال شبانه است. با او درباره نقش هایی که در این سالها بازی کرده، قصه های تکراری در برخی سریال ها و … گفت و گو کردیم. ** درست است که شما پیش از بازی در سریال «افرا» در سریال «مانکن» یکی از نقش های اصلی را ایفا می کردید اما از آنجایی که ممکن است برخی مخاطبان آن سریال را ندیده باشند درباره شروع کار بازیگری تان می فرمائید. از سال ۹۱ بازیگری را با آموزشگاه استاد سمندریان آغاز کردم و از ترم دوم آموزشگاه تئاتر کار می کردم تا همین دو سال پیش. شاه لیر مسعود دلخواه، آماده اوس جواد مولانیا، گالیله و … از جمله نمایش هایی بود که کار کردم. **چطور شد که به سمت کارهای تصویری آمدید؟ آقای سهیلی زاده چند سال پیش برای سریال پریا از بازیگران تست می گرفتند و از کار من هم راضی بودند اما آم زمان نشد که با هم کار کنیم و بعد از آن برای سریال مانکن از من دعوت کردند و بعد از آن نیز با آقای توفیقی آشنا شدم. آشنایی با آقای توفیقی اتفاق مهمی برایم به شمار می رود برای اینکه بعد از این آشنایی احساس کردم هنوز هم هنر شکل می گیرد. ** سریال مانکن هم مخاطبان خاص خود را داشت و شما در این سریال آبتین را که نقش مقابل محمدرضا فروتن بود را بازی می کردید. آبتین یکی از نقش هایی بود که خیلی مخاطب با او همراه نبود و حتی دلش هم برای او نمی سوخت. در ابتدای کار حرفه ای این نقش را دوست داشتید؟ من نسبت به نقش ها خیلی گارد ندارم به این خاطر که احساسم برای بازی کردن تیپیکال نیست. مگر کارگردانی بخواهد کاراکتر خط کشی شده ای را بازی کنم. حتی در سریال افرا هم در شخصیت سفید پیمان باز هم رگه های خاکستری داریم. در مورد آبتین نظر شما درست است آنهم زمانیکه روی ویلچر نشست برایش نقطه ترحم انگیزی بود. آبتین در سریال مانکن واقعا می توانست من را نابود کند و نقش های این شکلی برای شروع کار یک بازیگر نقش های خطرناکی هستند. ** همان زمان بازخوردها چطور بود؟ بازخوردها نگران کننده نبود و معتقدم اگر یک جایی بیننده بخواهد به من بازیگر و نقشم ناسزا بگوید حتما باید بگوید. ** اما اغلب سازندگان آثار وقتی می بینند شمای بازیگر در یک نقشی خوب ظاهر شدید چند بار همان نقش را به شما پیشنهاد می دهند. من با این موضوع مشکل داشتم و اینطور نبود که اگر یک بار نقش منفی بازی می کنم دیگر باید همان مدل نقش ها را تجربه کنم. هیچ وقت دوست نداشتم وقتی نام من می آید فقط یکی از شخصیت هایی که بازی کردم در ذهن مخاطب نقش ببندد و دوست داشتم آنقدر نقش های متفاوت بازی کرده باشم که مخاطب من را با یک نقش خاص به یاد نیاورد. ** و وقتی برای افرا دعوت به کار شدید، این تفاوت در نقش پیمان و آبتین از همان ابتدا مشخص بود؟ وقتی آقای توفیقی این نقش را به من پیشنهاد داد گفت که اعتماد دارم تو از عهده این نقش بر می آیی و این برایم ارزشمند بود. حتی چند وقت پیش یکی از کارگردان ها برای انتخاب من برای سریالی گفته بود نه صادقی صورت خشنی دارد و من خوشحال شدم که آن کار را بازی نکردم. بازیگری جایی اتفاق می افتد که شما شکل را از خودت می گیری. ** برای قبول بازی در سریال «افرا» چقدر قصه و چقدر نقش برایتان مهم بود و چقدر کارگردانی بهرنگ توفیقی در این انتخاب تاثیرگذار بود؟ در درجه اول بهرنگ توفیقی برایم مهم بود. این روزها هجمه عجیبی نسبت به تلویزیون ایجاد شده است و به هر دلیلی کیفیت کارهای تلویزیونی اُفت کرده است و این برای هر بازیگری ترسناک است مخصوصا بازیگری مثل من که تازه در ابتدای راه قرار دارد و کارهای ضعیف می تواند در شروع او را تمام کند. کمی جلوتر که رفتیم متوجه شدم که آقای توفیقی مانکن را به دقت تمام دیدند و این از نکاتی که می گفتند مشخص بود. وقتی فیلم نامه را خواندم دیدم که آقای توفیقی متخصص فیلم نامه هم هست و به نظرم مهندس احساسات است و همین برایم بسیار با ارزش بود. از همه مهمتر برای اقلیمی که کاملا به آنجا اشراف دارد سریال می ساخت. ** با اینکه آبتین با پیمان تفاوت های بسیاری دارد، نقش پیمان چقدر برای خودتان جذاب بود؟ شخصیت پیمان نه تنها با آبتین، بلکه از شخصیت خود من هم خیلی فاصله دارد و درک این موضوع برایم چالش بزرگی بود. قصه افرا طوری نیست که به هر موضوعی خیلی عمیق بپردازد. بلکه سر خط هایی وجود دارد که با هم در تقابل هستند. همین موضوع کار بازیگر را سخت تر می کند به این خاطر که باید خودت به عنوان بازیگر این پختگی را در نقشت ایجاد کنی تا بتوانی در ذهن مخاطب باور پذیر ایفایش کنی. مدام این در ذهنم بود که باید در اولین سکانی که از پیمان با مائده پخش می شود کار خود را در ذهن مخاطب انجام دهد و اگر این در سکانس دوم رخ می داد من راه را اشتباه رفته بودم. اولین موضوعی که باعث شد من شخصیت پیمان را بفهمم جدا کردن خودم از نسل خودم بود. در شمال دوستانی پیدا کردم که از خودم پنج سال کوچکتر بودند و با آنها معاشرت می کردم تا بیشتر وارد دنیایشان شوم. ** کلیت قصه افرا چقدر برای شما جذابیت داشت؟ قصه ای متفاوت که حالا جنس روایتش فرق می کند. مهم ترین شاخصه قصه این سریال که توسط دو نویسنده نوشته شده است این است که هیچ گونه قضاوتی در آن نیست و این نقطه عطف یک فیلم نامه می توند باشد که شما وقتی آن را می خوانی یا می بینی راحت نتوانی همه را قضاوت کنید و بگویید این خوب است و این بد است. چون در زندگی واقعی هم همین است و نمی شود راحت کسی را قضاوت کرد. افرا جزو معدود فیلم نامه هایی بود که وقتی خواندم به این نتیجه رسیدم که واقعا می شود به همه شخصیت های این داستان حق داد و واقعا هم می شود به همه آنها حق نداد. ** درست است قصه ای که بین مائده و پیمان وجود دارد برای مخاطب جذابیت دارد و باعث می شود سریال را دنبال کند اما برای خیلی ها هم می تواند قصه ای پُرتکرار باشد. درباره این می فرمائید که شما به عنوان بازیگر چه کردید که این تکراری بودن زیاد به چشم نیاید؟ اینکه هنوز قصه پسر و دختری را می بینیم که در ازدواج و به هم رسیدن به مشکلاتی برمی خورند یعنی اینکه هنوز هم چنین قصه ها و رخدادهایی در کنار ما در حال رخ دادن است. این سریال هم ملودرامی اجتماعی است و باید از دل جامعه بربیاید و نمی تواند جدای از جامعه باشد. زندگی روزمره همه ما به نوعی تکراری است. آنچه زندگی همه ما را تکراری می کند کلیشه های بصری است. برای مثال پنج سریال این شکلی داریم و ممکن است بازی دو بازیگرش بیشتر نظرمان را به خود جلب کند، همان دو شخصیت را در یک کاری در نظر بگیرید و در نهایت یک کار جدید در همان فضا پدید می آید که حس می کنیم باز داریم همان کارهای قبلی را می بینیم و برایمان جذاب نیست و خسته کننده است. چرا؟ برای اینکه کاراکتر جدید ندیدیم. درست است قصه تکراری است، اما شحصیت جدید ندیدیم و اینکه قصه ای که داریم می بینیم از فیلتر دو شخصیت عبور کرده است که از بقیه متفاوت بودند؟ نه اینکه به این تفاوت فکر کنیم اتفاقا این در بازیگری اشتباه است که بگوییم از بازیگری که چنین نقشی را بازی کرده متفاوت بازی کنم. فقط کافی است که هر فردی به درستی مسیرش را برود و واقعا بازیگر باشد وگرنه تا سینما هست قاتل و مقتول و عاشق داریم. همه اینها زمانی تفاوت و رنگ پیدا می کنند که از درون آدم ها و فیلتر بازیگر می گذرند و اینجا است که تغییرش دیده می شود. حالا بعضا ممکن است این تغییر حس نشود و بیننده فقط با کار همراه می شود که خودش یک موفقیت است و برخی اوقات آدم های حرفه ای تر این تفاوت ها را متوجه می شوند. من هیچوقت از کلیشه های قصه ای و متنی واقعا ترسی ندارم به این خاطر که تاریخ و آدم ها مدام تکرار می شوند. من هم باید بتوانم هر نقشی را صادقانه از فیلتر خودم عبور دهم. ** در جایی از گفت و گو به این اشاره کردید که برای نزدیک شدن به شخصیت پیمان با پسرهای متولد ۷۵ به بعد معاشرت می کردید. بله، با پسرهای متولد ۷۵ به بعد در لاهیجان و تهران ارتباط گرفتم و با آنها صحبت کردم. آنچه من به طور آگاهانه از آن استفاده می کنم متد است و از این لذت می برم. وقتی می خوام نقشی را بازی کنم تلاش می کنم که در لیستم بخشی از زندگیم را به آن نقش اختصاص دهم و از این کار هم لذت می برم. حتی وقتی با این بچه ها هم کلام می شدم آنقدر به آنها نزدیک می شدم که خودشان اختلاف سنی مان را احساس نمی کردند. الان که دو سه ماه از پایان تصویربرداری مان می گذرد تازه به سن واقعی خودم برگشتم چون در زمان ضبط پیمان ۲۴ ساله بودم. سینما دروغ را راحت متوجه می شود و شما نمی توانید دروغ بگویید و سینما صداقت می خواهد نه دروغگو. آن زمان من خودم را در مدل رفتار و صحبت کردن پنج سال کوچکتر کرده بودم و اگر می خواستم با نگاه خودم به مسائل عشق و عاشقی و … فکر کنم اصلا نمی شد. شما باید بدانید دارید چه نقشی را بازی می کنید و یک بخشی از این آگاهی بازیگر است، بخش دیگر آگاهی بازیگر از شخصیت و بخشی هم خود شخصیت است و باید اینها مشخص شوند و مرزهایشان را از هم بشناسیم. ** اینکه کلیت تصویربرداری شما در شمال کشور بود چقدر برایتان دوست داشتنی و چقدر سخت بود؟ با اینکه قصه ما در شمال روایت می شود اما اصلا حس نمی شود که شما کاری را که مربوط به خطه دیگری است می سازید و همین امتیاز مثبتی است. برای من سختی چندانی نداشت چون اصالتا مازندرانی هستم و مادرم آملی و پدرم بابلی است و زیاد شمال می روم و رفت و آمد خیلی اذیتم نمی کرد و در کل از زندگی کردن در فضایی که می خواهم در آن کار کنم لذت می برم. حتی روزهایی که تعطیل هم می شدیم من به تهران نمی آمدم و در شمال می ماندم. ** تا الان چه نقشی را دوست داشتید بازی کنید و پیشنهاد نشده است؟ ترجیحم این است که نقش های تکراری بازی نکنم و همین الان هم دوست ندارم دیگر نقشی مثل پیمان و آبتین بازی کنم و این برایم اولویت دارد تا اینکه بخواهم به این فکر کنم چه نقشی را دوست دارم. ** در بازیگری الگویی دارید؟ خیلی زیاد. هم ایرانی و هم خارجی. الگوهایم خیلی قدیمی نیستند به این خاطر که سینمای قدیم ایران را ندیدم و از بین بازیگران ایرانی جواد عزتی، شهاب حسینی و هوتن شکیبا را خیلی دوست دارم که قطعا وقتی نامشان می آید مخاطب خود بازیگر را در خاطر می آورد نه نقش هایی که بازی کرده است. البته آقای فروتن را خیلی زیاد دوست دارم و بیشتر از اینکه برایم الگوی بازیگری باشد برایم یک روانشناس است. قبل از مانکن و هم بازی شدن با هم این احساس را داشتم اما بعد از آنجا بیشتر به این باور نزدیک شدم. به گزارش فارس، سریال «افرا» به کارگردانی بهرنگ توفیقی و تهیه کنندگی محمد کامبیز دارابی هر شب از شبکه یک بروی آنتن می رود. در این سریال مهدی سلطانی، روزبه حصاری، پژمان بازغی، مینا وحید، سارا باقری،محمد صادقی و … به ایفای نقش پرداختند.
محمد صادقی: نقشم در «مانکن» می توانست نابودم کند/ «افرا» هیچکس را قضاوت نمی کند
