اکوبورس: روانشناس بالینی گفت: لجبازی را در دو مقطع کودکی و نوجوانی می‌بینیم، اما این لجبازی کردن نیست، بلکه کودک می‌خواهد محیط پیرامون خود را شناخته و تجربه کسب کند؛ در نتیجه قصد آزار رساندن ندارد.
به گزارش اکوبورس به نقل ازسیما فرودسی، روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس در پاسخ به این پرسش که «چرا کودکان لجبازی می‌کنند و فرق لجبازی و کنجکاوی آنها چیست؟»،گفت: در دو مقطع از سن کودکان و نوجوانان این حالت را می‌بینیم. یکی سن 3- 4 سالگی است که وقتی به کودک می‌گویید این کار را انجام نده، عمدا می‌خواهد این کار را انجام دهد. وی ادامه داد:بزرگترها اسم این کار را لجبازی می‌گذارند اما در واقع کودک قصد آزار دادن ما را ندارد، بلکه می‌خواهد محیط پیرامون خود را بشناسد و به کشف پیرامون خود بپردازد. این استاد روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی یادآور شد: وقتی شما به کودک می‌گویید به این دست نزن، در فکر کودک این است که اگر من دست بزنم چه اتفاقی می‌افتد؟ فردوسی اضافه کرد: کودک می‌گوید ببینم دست بزنم چه اتفاقی می‌افتد و این همان حس کنجکاوی است؛بنابراین قصد آزار رساندن ندارد، بلکه کودک تجربه ندارد و می‌خواهد تجربه کند، روابط را بسنجد و ببیند چه اتفاقی می‌افتد. وی متذکر شد: این لجبازی و به بیان بهتر کنجکاوی کودک معمولا از سه سالگی شروع می‌شود و این موضوع تا پایان چهار سالگی وجود دارد و کم کم منطقی تر شده و وارد فاز دیگر رشدی می‌شود. این استاد روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی یادآور شد: خیلی راحت والدین می‌توانند با این کودک کنار بیایند تا اینکه به سن نوجوانی برسد. در دوره نوجوانی که از 12 سالگی شروع می‌شود قصد آزار و لجبازی کردن که بخواهد عمدی باشد را ندارد؛ بلکه در این نیز دوره می‌خواهد استقلال خود را نشان دهد، به دنبال کسب یک هویت مستقل است و می‌خواهد بگوید بنده صاحب رای هستم. فردوسی متذکر شد: نوجوان می خواهد بگوید خودم فکر و تشخیص دارم و قرار نیست هرچه شما والدین بگویید بله بگویم؛ چون در کسب هویت و استقلال خود هنوز ناشیانه عمل می‌کند و تازه وارد این فاز شده فکر می‌کند باید خلاف جهت والدین حرکت کند و اگر والدین چیزی را تایید کنند، این را تکذیب کند. در واقع فکر می کند با این عمل می تواند خود را اثبات کند و بگوید شخصیت و هویت مستقل دارم. وی تاکید کرد: باید متوجه باشیم اینها از خصوصیات دوره نوجوانی است و اجازه ندهیم و محیطی فراهم کنیم تا اینها تکرار نشود؛چون اگر خیلی تکرار شود عادت می‌شود و جزو شخصیت فرد قرار می‌گیرد و در کل فردی لجوج شود؛ نباید سر به سر نوجوانان بگذاریم و این موضوع را مدیریت کنیم.
چرا کودکان «لجبازی» می‌کنند؟
