اختلال‌های مربوط به خود یکی از موارد شایع بیماری‌های روانی است که می‌تواند آسیب‌های جبران ناپذیری را به فرد، خانواده و اجتماع وارد کند. یکی از آنها “اختلال خود معشوق پنداری یا اروتومانیا” است. در اختلال اروتومانیا، فرد مبتلا به اختلال خود معشوق پنداری باور دارد که کسی از جایگاه خوب جامعه او را دوست دارد. این احساس تا جایی رشد می‌کند که به شدت مزمن برسد. اختلال اروتومانیا از نوع اختلال هذیانی و روان پریشانه است که باید درباره علائم و نحوه درمان آن آگاهی حاصل شود.
اختلال اروتومانیا چیست؟
اختلال اروتومانیا یک اختلال خود معشوق پنداری یا سندروم فریما است که در آن فرد در جایگاه متوسط و یا پایین طبقات اجتماعی معتقد است که فردی از طبقه بالای جامعه به او علاقه مند است. اصولاً این فرد برای مبتلایان یک فرد مشهور و معروف است که احساسات خودش به این معشوقه خیالی در رسانه‌های جمعی به صورت‌های مختلف مانند اشعار احساسی بیان می‌کند. این حالت پریشانی و هذیان گونه به طور ناگهانی ظهور می‌کند و تا مدت‌ها در فرد باقی می‌ماند. بیماران معتقدند که حتی اگر پاسخ “نه” از عاشقان خیالی خود بشنوند باز هم نمی‌توان گفت که علاقه‌ای نداشته‌اند بلکه “نه” گفتن آنها را تنها استراتژی می‌دانند.
علائم فرد مبتلا به اختلال اروتومانیا
اختلال اروتومانیا یک علامت اصلی دارد که به راحتی آن را قابل شناسایی می‌کند. توهم فرد درباره علاقه فرد دیگر به او نشانه واضح این اختلال است. علاوه بر آن ممکن است علائمی همچون نوشته‌های عاشقانه، تلاش‌هایی برای تماس با مخاطب مورد نظر و قهر کردن‌های توهمی را در فرد مبتلا ملاحظه کنید.
تشخیص اختلال اروتومانیا
با وجود علائم اما باید گفت تشخیص این اختلال به راحتی صورت نمی‌گیرد چون اختلال اروتومانیا یک اختلال نادر است. علاوه بر آن، اختلال اروتومانیا اکثراً نشانه‌ای از بیماری روان پریشانه مانند اسکیزوفرنی، اسکیزوافکتیو، افسردگی، آلزایمر و اختلال دو قطبی است. هنگامی که فرد مبتلا مدت زمان بیشتری به اختلال اروتومانیا مبتلا است و به نسبت آن مدت زمان کمتری را به افسردگی گرفتار است بنابراین می‌توان تشخیص داد که این فرد تنها در یک وضعیت به این اختلال مبتلا است و در دیگر شرایط، زندگی طبیعی خودش را دارد. بنابراین احتمال پزشک در ابتلای فرد به اختلال اروتومانیا افزایش پیدا می‌کند.
علل بروز اختلال اروتومانیا
اختلال اروتومانیا یک اختلال روان پریشانه است که نشانه‌های آن در زنان بیشتر از مردان دیده شده است. این اختلال می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله کمبود محبت بروز کند. علاوه بر آن فرد مبتلا می‌تواند به دلایلی همچون استرس‌های شدید و یا مسائل ارثی به افکار و احساسات توهم‌زای خود اجازه توسعه بدهد. رسانه‌های اجتماعی، حریم خصوصی را رها می‌کند و این عاملی است که فرد گمان می‌کند که می‌تواند به راحتی با کمی اطلاعات به توهم‌های خود رنگ واقعیت ببخشد. شرایطی همچون سطح طبقاتی پایین در جامعه، تجرد، غیر جذاب بودن و برداشت‌های اشتباهی علت‌های شکل‌گیری توهم‌های این چنینی است.
درمان اختلال اروتومانیا
مبتلایان به اختلال اروتومانیا دچار یک توهم اساسی و عاشقانه هستند بنابراین نمی‌توان به راحتی باور هذیانی آنها را تغییر داد و از آنها نمی‌توان توقع مراجعه به مراکز پزشکی را پیدا کرد چرا که آنها به ابتلای این اختلال اعتقادی ندارند. درمان‌های رفتاری، بهبود کیفیت زندگی، برخوردار با مبتلایان بر اساس نیاز آنها، آموزش مهارت‌های اجتماعی و درمان‌های دارویی از بهترین روش‌های درمانی در اختلال اروتومانیا به شمار می‌روند. بیماران مزمنی که برای اطرافیان خود ایجاد مشکل می‌کنند، باید در مراکز درمانی بستری شوند و از داروهای ضد روان پریشی استفاده کنند. باید توجه داشت که دارو درمانی در کنار روان درمانی باید ادامه پیدا کند.
عوارض و خسارات ناشی از ابتلای فرد به بیماری اختلال کنترل تکانه تا چه اندازه است؟
اختلال اروتومانیا می‌تواند بسیار برای فرد و اطرافیان او ایجاد خطر کند. هنگامی که فرد مبتلا، عاشق توهمی خود را مانعی ببیند و یا به دلیل تحت فشار توهم بودن حالات خودش را دگرگون کند می‌تواند به پرتگاه نزدیک شود. این احتمال خطر را با داروهای ضد روان پریشی می‌توان کاهش داد. این اختلال در زنان بیشتر است اما عوارض این احتمالات در مردان بیشتر مشاهده شده است. مبتلایان می‌توانند رفتارهای خسارت باری همچون پرخاشگری، خودکشی، ابتلاء به اختلال اضطرابی، ابتلاء به اختلال بیش فعالی، ابتلاء به اختلالات غذایی و اعتیاد به الکل و یا مواد مخدر از خود نشان دهند.
منبع: ایمنا