رمزارزها: یک چالش برای نظام حقوقی (قسمت دوم)

اکوبورس: به دلیل ناشناس بودن رمزارزها، بسیاری از اشخاص خصوصی و همچنین مشاغل از این سیستم برای انتقال وجه برای اهداف شخصی، خارج از دسترس سیستمهای بانکی سنتی، استفاده می کنند. بدین ترتیب، رمزارزها برای پنهان کردن فعالیتهای غیرقانونی خود از قبیل قمار، فروش کالاهای تقلبی، فروش/ خرید فیلم های مستهجن و غیره، به پناهگاه برای مردم و کسب و کار تبدیل شده است.
فعالیت های غیرقانونی و  مبارزه با پولشویی   به دلیل ناشناس بودن رمزارزها، بسیاری از اشخاص خصوصی و همچنین مشاغل از این سیستم برای انتقال وجه برای اهداف شخصی، خارج از دسترس سیستمهای بانکی سنتی، استفاده می کنند. بدین ترتیب، رمزارزها برای پنهان کردن فعالیتهای غیرقانونی خود از قبیل قمار، فروش کالاهای تقلبی، فروش/ خرید فیلم های مستهجن و غیره، به پناهگاه برای مردم و کسب و کار تبدیل شده است. به عنوان مثال، در ژانویه 2016 ، Arthur Budovsky، بنیانگذار Liberty Reserve، در دادگاه فدرال منهتن به جرم پولشویی از طریق تجارت ارزهای دیجیتالی محکوم شد. وی از شهروندی خود در ایالات متحده امتناع و به کاستاریکا نقل مکان کرد و یک تجارت ارز مجازی را که عمداً در خارج از ایالات متحده واقع شده بود اداره کرد تا از این طریق از اجرای قانون ایالات متحده فرار کند. تجارت وی پلتفرم موفقی بود که بیشتر جنایتکاران از آن برای “جمع آوری، توزیع، ذخیره و پولشویی درآمد حاصل از فعالیت غیرقانونی خود استفاده می کردند”. برای رسیدگی به مشکل فوق، ما دو قانون اصلی فدرال داریم. قانون اول؛ کد 18- 1956 (Laundering of monetary instruments)؛ که توسط آن شخص با انجام هرگونه معاملات پولی یا مالی که از یک فعالیت غیرقانونی با هدف ارتقاء یا پنهان کردن فعالیت های خود بدست آورده، به دلیل دست داشتن در پولشویی، محکوم است. قانون دوم؛ کد 18- 1957 (Laundering of monetary instruments)؛ که از طریق آن می تواند یک جرم برای شخص تلقی شود، چنانچه او در معامله پولشویی دخالت داشته باشد و می داند که پول از یک فعالیت مجرمانه یا غیرقانونی به دست می آید و همچنین اگر میزان معامله بالاتر از 10،000 دلار باشد. بنابراین، برای اینکه دولت بتواند مجرمان را در دادگاه ها محکوم کند، برخی ایالت ها قوانینی در مورد فرستنده پول ارائه داده اند تا در صورت نیاز، اطلاعات لازم را بدست آورند. در بندهای بعدی، ما به دنبال قوانین مربوط به دو ایالت به نام های، ایالت نیویورک و آریزونا خواهیم بود. < >ایالت نیویورکدر نیویورک، هر شرکتی که تمایل به ذخیره، فروش یا خرید رمزارزها دارد، موظف است مجوز موسوم به BitLicense را فراهم کند. این در حالیست که این مجوز تجارت رمزارزها را با قانونی کردن استفاده از آن در معاملات، ترغیب و هزینه های قابل توجهی را به متقاضی اعمال می نماید. برای مثال، هزینه درخواست مجوز در حالی که هیچ تضمینی برای صدور مجوز وجود ندارد، 5000 دلار است. جزئیات مورد نیاز برای این مجوز، بسیار سخت است، به نظر می رسد تلاش دولت برای جلوگیری از همه احتمالات پولشویی در هر معامله، اثبات شده است. از آنجا که اتهامات پولشویی به محکومیت فعالیت های غیرقانونی مانند معاملات مواد مخدر، فیلم های پورنوگرافی و غیره می رسد، مقامات می خواهند اثبات مبادلاتی را که ممکن است در چنین فعالیت هایی درگیر باشند، حفظ کنند. در این حالت اگر پول برای فروش یک سرویس غیرقانونی یا کالای غیرقانونی به صورت ارز دیجیتال دریافت شود، این می تواند به عنوان مدرک در دادگاه نشان داده شود یا حتی توسط یک فرستنده پول، گزارش محسوب شود. < >ایالت آریزونااز طرف دیگر، برخلاف ایالت نیویورک، ایالت هایی وجود دارند که در تعیین قوانین و مقررات برای جلوگیری از پولشویی بسیار منفعل عمل کرده اند. یکی از این ایالت ها، آریزونا است. این بدین معنا نیست که آریزونا، مقرراتی برای مبارزه با پولشویی تنظیم نمی کند بلکه هیچ قانونی برای مجبور کردن کاربران برای ثبت اسناد معاملات خود در صورت استفاده از رمزارزها، ندارد. از این رو، برای محققان یک مشکل بزرگ برای یافتن اثبات علیه یک مظنون ایجاد می کند. در حالی که آریزونا سیستم قانونی برای مبارزه با پولشویی دارد، به عنوان مثال؛ در قانون جزایی § 13-2317 ، اگر شخص به عمد یا آگاهانه هر یک از موارد (دستورالعمل مبارزه با پولشویی ایالت آریزونا، بخش ششم؛ بانکها و مؤسسات مالی) را انجام دهد، وی مرتکب پولشویی  از نوع درجه سه (سبکترین محکومیت) است.     < >نام مستعار یا ناشناس بودن؟با بحث در مورد اثربخشی مقررات برای پیگرد قانونی افرادی که در فعالیت های غیرقانونی و پولشویی دخالت دارند، سوال اصلی این است که آیا ویژگی ناشناس بودن فناوری بلاکچین می تواند از هویت کاربران آن محافظت کند؟ از نظر فنی، رمزارزها صرف نظر از اطلاعات عمومی که فقط آدرس های الکترونیکی و مبلغ منتقل شده را شامل می شود، ناشناس بودن کاملی را برای هر دو طرف معامله ارائه می دهد. در عمل، در کنار تبدیل ارز فیات و رمزارزها (به عنوان مثال وقتی شخصی می خواهد پول خود را به بیت کوین مبادله کند، ممکن است وی بخواهد هویت خود را برای تأیید ارائه دهد، اما این روش بستگی به سیاست مبادله ای دارد که با او کار می کند) ، در طی مراحل انجام معامله می توان هویت را به راحتی فاش کند. بررسی جدیدی که توسط گروهی از محققان دانشگاه پرینستون انجام شده است روشی است که در طی خرید، اطلاعات را مشخص کرده و از این رو هویت را به رسمیت می شناسد. برای این کشف، بسیاری از کارشناسان امنیتی ترجیح می دهند ویژگی ناشناس بودن این فناوری را به اصطلاح یک نام مستعار مناسب بنامند. در پایان، بر خلاف آنچه مردم از رمزارزها به عنوان سپر کامل برای ناشناس بودن در نظر دارند، این پتانسیل بالایی را نشان می دهد که می توان اطلاعات و هویت را فاش کند. با این وجود، این خبر خوب مختص به مقامات است زیرا آنها می توانند از این تکنیک برای ردیابی یک مظنون و فعالیت های وی در دنیای مجازی، به ویژه در بعد مسائل مالیاتی و پولشویی استفاده کنند.     اگرچه در رمزارزها، اسم مستعار می تواند هویت شخص را از طریق اطلاعات فاش کند، اما همیشه به خصوص وقتیکه هدف ما، جنایتکارانی محتاط هستند، می توانند فعالیت های خود را غیرقابل ردیابی کنند. در حقیقت، در 20 آوریل 2017، Thomas Costanzo، “طرفدار و معامله گر بیت کوین”، گفت: Coindesk، در آریزونا به جرم داشتن دارایی غیرقانونی ناشی از محکومیت قبلی، دستگیر شد. ” این بازداشت توسط نیروی فدرال انجام شد زیرا ظاهراً فعالیتهای غیرقانونی را شامل می شود. آنچه در مورد این پرونده جالب است این است که، از آنجا که کسب و کار وی در رمزارزها قرار داشت، به جرایم دیگر متهم نبود بلکه فقط به جرم “داشتن دارایی غیرقانونی” در دادگاه ایالت آریزونا محاکمه شد. از آنجا که مجوز به معنای یک بستر رایگان برای همه لازم نیست، آریزونا و ایالات دیگر مانند Texas ، Kansas ، New Hampshire ، Nevada ممکن است در آینده نزدیک مجبور شوند برای افزایش فعالیت های پولشویی، آماده شوند. < >تأثیر قوانین بر مشاغل ارز مجازی و حریم خصوصیهمانطور که قبلاً مورد بحث قرار گرفت، ارز مجازی چالشهای قانونی جدیدی را ارائه داده که هنوز مورد توجه قرار نگرفته است. با وجود مزایای استفاده از ارز مجازی، فقدان مقررات و ارتباط ارز مجازی با فعالیت های غیرقانونی جنبه های کلیدیست که مانع از توسعه این فناوری نوآورانه شده است. با این حال، همه معاملات با ارز مجازی غیرقانونی نیستند و بسیاری از کاربران، سرمایه گذاران و استارتاپ ها به دنبال روش های صحیح که از نظر جامعه و قانون، نه تنها سودآور بلکه مشروع نیز باشند، هستند.   برخی مطالعات اشاره دارند که مقررات فعلی، برای ارز مجازی کاربرد ندارند مگر اینکه پایه گذاری شوند. مثلا، با توجه به اخطار IRS 2014-21، ارز های مجازی به عنوان دارایی تلقی می شوند، بنابراین هر معامله، صرف نظر از میزان سود، مستلزم نگهداری و گزارش دهی است. این برای کاربرانی که ارزهای مجازی را استخراج می کنند یا در ارزهای مجازی سرمایه گذاری می کنند، کافی است. زیرا قوانین، مشابه با مقررات موجود برای درآمد و سود دارایی های سرمایه هستند. با این حال، این مسئولیت برای کاربران، ارز مجازی که تبادل برای خدمات یا کالاها انجام میدهند، به دلیل انجام معاملات کوچک، غیرقابل کنترل است. بنابراین، جای بحث است که آیا توجه به IRS 2014-21 در همه موارد کاربردی است، به خصوص هنگامی که این اخطار عطف به ماسبق می شود و بسیاری از کاربران ارز مجازی را در رابطه با پرداخت مالیات های خود در موقعیت مجازات قرار دهد. در ژوئن سال 2015، دپارتمان خدمات مالی (DFS) ایالت نیویورک نسخه نهایی BitLicense را منتشر کرد. انتشار BitLicense باعث ایجاد نظرات متنوع و مختلف شده است. بسیاری از ذینفعان (محققان، سرمایه گذاران، کاربران و غیره) در جامعه ارز مجازی، موافق هستند که مقررات برای مشروعیت این فناوری در نقشه راه ضروری است. از سوی دیگر، برخی از تحلیلگران به دلیل تأثیر ذاتی هرگونه مقررات اصلی در بازارهای مالی و همچنین احتمالاً تجویز بیش از حد نسخه های منع استفاده از فناوری ارز مجازی، آن را یک تصمیم “جسورانه و پر ریسک” می دانند. الزامات سختگیرانه و روند کند صدور مجوز Bitlicense گران است، به ویژه برای شرکت های کوچک و نوپا، که مجبور به استفاده از مقررات قابل مقایسه با بانک ها و موسسات مالی هستند. این یک رقابت نامتقارن است. زیرا بازار مالی سنتی در مقایسه با بازارهای سریع، اما کوچک ارز مجازی، بسیار آماده، بالغ و بزرگتر هستند. در حقیقت، فقط به 3 شرکت(Circle, Ripple and Coinbase) BitLicense اعطا شده اند، در عین حال اکثر برنامه ها رد شده اند و یا هنوز منتظر هستند یا پس گرفته شدند. علاوه بر این، BitLicense برخی از ویژگی های اصلی ارزهای مجازی را تضعیف می کند. به عنوان مثال، ناشناس بودن، مشخصه ای که مورد توجه اکثریت کاربران ارز مجازی  قرار دارد، توسط BitLicense تضمین نمی شود. مجوزها باید به طور بالقوه گزارش مربوط به هر معامله شامل”اطلاعات قابل شناسایی” از طرفهای درگیر در این امر را گزارش دهند. نگهداری سوابق و گزارش اطلاعات قابل شناسایی الزامات انحصاری Bitlicense نیستند. همانطور که قبلاً بحث شد، IRS به مطابقت با اعلامیه 2014-21 نیاز به مجموعه ای از اطلاعات مشابه دارد. با وجود این آیین نامه ها، آمار، در مورد تعداد مالیات دهندگان و گزارش دهندگان فعالیت های ارز مجازی، ناچیز است. از این رو، IRS به طور جدی به دنبال فرار مالیاتی است و در نهایت، “John Doe summons” را صادر می کند تا اطلاعات مناسب از اپراتورهای ارز مجازی را بدست آورد. < >ایالات متحده امریکا در مقابل Coinbase Inc.Coinbase یک شرکت مستقر در سان فرانسیسکو کالیفرنیا که با ارزهای مجازی تجارت می کند و شامل انتقال، ذخیره و تبادل ارزهای مجازی و محلی است. نوامبر 2016، وزارت دادگستری از دادگاه فدرال منطقه شمال کالیفرنیا درخواست کرد تا احضار قانونی صادر شده در Coinbase را برای تأمین اطلاعات در مورد مشتریان Coinbase که از سال 2013 تا 2015 معامله ارز مجازی انجام داده اند، تأیید کند. دادگاه فدرال، احضار را با بیان این مطلب تصویب کرد ” یک مبنای معقول وجود دارد برای این که اعتقاد داشته باشید چنین گروه یا طبقه ای از افراد شکست خورده اند یا ممکن است نتوانسته اند مقررات مربوط به درآمد داخلی را رعایت کنند و اطلاعات بدست آمده از بررسی سوابق یا گزارشات از منابع دیگر به آسانی در دسترس نیست”.   احضار های قانونی صادر شده توسط IRS دارای فهرست جامع اسناد و مدارک مورد نیاز توسط Coinbase برای، سوابق ثبت نام حساب/ کیف پول، پروفایل کاربری، روش های پرداخت، اشخاص ثالث درگیر در معاملات، سوابق معامله، مانده حساب، اطلاعات موجود در مورد طرف های معامله، کلیه مکاتبات بین Coinbase و کاربران از جمله ایمیل، دستورالعمل های تلفنی و شفاهی، کلیه اظهارات دوره ای و حساب فاکتورها، کلیه سوابق استثنایی سیستم Coinbase AML، کلیه سوابق پرداخت برای هر کاربر Coinbase و کلیه سوابق پرداخت های پردازش شده توسط کاربران تجاری که بین تاریخ های اول ژانویه 2013 تا 31 دسامبر 2015 انجام داده اند. هشت ماه پس از اولین احضار قانونی IRS، IRS موافقت کرد که احضارها را تا حد زیادی محدود کند، اینبار شامل اطلاعات کاربرانی که فقط معامله ای بالغ بر 20.000 دلار انجام داده اند، و کاربرانی که فقط بیت کوین را بدون خرید و فروش نگهداری کرده اند، پوشش نمی دهد و لیست را کوتاه تر می کند. در نتیجه همه این اتفاقات، IRS اطلاعات مربوط به 8.9 میلیون تراکنش و 14.355 دارندگان حساب را جویا شد و به تازگی آن را اجرا کرد. در این حالت، حریم خصوصی هر مشتری Coinbase که با استفاده از رمزارزها معامله انجام داده بود، مورد تهدید قرار گرفت. زیرا اطلاعات زیادی در مورد آنها برای دولت آشکار می شد اما در نتیجه مبارزه با Coinbase ، احضاریه محدود صادر شده توسط IRS از صد هزار به هزار نفر کاهش یافت. با این حال، حتی با احضاریه محدود، ناشناس بودن و حریم خصوصی هزاران کاربر Coinbase تحت تأثیر قرار گرفت. < >تحلیل و بحثهمانطور که در بخش 2 به تفصیل بحث کرده ایم، ما 5 روش عمدتاً استفاده شده برای فرار از مالیات را شناسایی کرده ایم. با این حال، دولت ها در تصویب قوانین و مقررات ساکت نبودند تا بتوانند چارچوبی را برای اجرای کاربران در اجرای قوانین مالیاتی تنظیم کنند. تلاشهای دولت آمریکا برای کاهش برخی از این رویکردهای فرار مالیاتی مانند امضای توافق نامه با سایر دولتها، به اصطلاح FATCA ، باعث شده است که افراد و کسب و کارها در قبال مبادلات بین رمزارزها و تعریف رمزارزها به عنوان دارایی، مسئول شناخته شوند. از طرف دیگر با توجه به شفافیت زیاد رمزارزها و سهولت استفاده از آن به طور خاص در انجام معاملات و ایجاد کیف پول، باعث می شود تلاش های فعلی دولت در موضوع فرار مالیاتی ناکارآمد شود. علاوه بر این، هیچ یک از کیف پول آنلاین از طریق یک فرایند ثبت نام رسمی تأیید نمی شود، این نتیجه می دهد که یک شخص می تواند کیف پول های مختلفی داشته باشد در حالی که هویت وی کاملاً مشخص نیست. در نتیجه، این امر ارزیابی اموال شهروندان را در خارج از کشور دشوار می کند.   با توجه به پتانسیل پولشویی موجود، دولت تاکید دارد تا مسئولیت پذیری و تعهد بیشتری را برای فرستنده پول داشته باشد تا در کشف و گزارش فعالیت های مشکوک مانند آنچه بانک ها و موسسات مالی در سیستم سنتی دارند، نقش فعالی داشته باشند. از نظر ما، این کار عملی است و ضرورت آن به خوبی درک می شود زیرا وجود فعالیت های جنایی داخلی/ بین المللی متکی به تأمین مالی آنها است. با این وجود، مشاغل قوانین AML را به عنوان هزینه تحمیل شده می بینند و به دلیل مشکلات ناشی از شرایط موجود در بخش 4 دلسرد از مشارکت در آن هستند. همیشه بین قوانین سختگیرانه AML و تأثیر آن بر کسب و کار، یک مصالحه برقرار است. بسیاری از کشورها در سراسر جهان رمزارزها را مجاز می دانند اما به دلیل چالش های مختلف ارزهای مجازی، قوانین و مقررات مختلفی دارند. یکی از چالش های این است که رای دهندگان جدید هستند و هنوز همه جنبه های آنها برای دولت، قانونگذاران و افراد مشخص نیست. به عنوان مثال، آلمان و اتریش یک تحقیق به نام BITCRIME را فراهم کرده اند. این پروژه در حال انجام امور مربوط به پیشگیری و پیگیری جرایم مالی سازمان یافته با ارزهای مجازی است. این نشان می دهد که به دلیل جدید بودن ارزهای مجازی، کشف جنبه های مختلف ارزهای دیجیتال برای سرمایه گذاری ها ضروری است. برخی از کشورها از جمله کانادا و انگلیس ارز مجازی را به عنوان روشی برای پرداخت در نظر می گیرند اما آلمان ارزهای مجازی را بویژه بیت کوین را به عنوان “پول شخصی” در نظر می گیرد و شهروندان این کشور در صورت تمایل از تجارت با آن محدودیتی ندارند. اما 25٪ از درآمد حاصل از فروش ،مشمول مالیات می شود. در سوئیس، شورای فدرال در ژوئن 2014 گزارشی را در مورد ارزهای مجازی منتشر کرد که پیشنهاد می کند ارزهای مجازی با عنوان” مفهوم اقتصاد مرزی” در نظر بگیرند. انعطاف پذیری کافی در مورد ارزهای مجازی، سوئیس را به بهشتی برای سازمان هایی مانند” انجمن مزرعه ارز دیجیتال” که در زمینه استاندارد سازی فناوری بلاکچین کار می کند، تبدیل می کند. در همین راستا استارت آپ های زیادی مربوط به فناوری بلاکچین به سوئیس منتقل می شوند. اگرچه آزادی بیشتر به ارزهای مجازی ریسک پذیر است، اما می تواند برای سرمایه گذاران و کارآفرینان فرصتی برای سرمایه گذاری و توسعه فناوری های مرتبط فراهم کند. ژاپن یکی از پیشگامان قانونی کردن رمزارزها است. از اول آوریل 2017، رمزارزها به عنوان ارز پرداخت در این کشور قابل استفاده است. درآمد حاصل از ارزهای مجازی، مشمول مالیات (درست مثل سود) است. سایر کشورها مانند چین و بولیوی  به واسطه خطرات احتمالی، معاملات ارزهای مجازی را کاملاً ممنوع اعلام کرده اند. < >نتیجه گیریرمزارزها نه تنها مزیت هایی را برای کسب و کار بوجود آورده بلکه مجموعه ای از خطرات جدید را برای دولت ها و حتی کاربران نهایی ایجاد کرده است. این مشکلات شامل؛ خطر امنیت سایبری، فرار مالیاتی، ارتقاء فعالیت های غیرقانونی و حمایت مالی از تروریسم است. مقامات با امید به ایجاد محیطی بهتر برای انطباق یا جلوگیری از سوء استفاده از رمزارزها، تلاش خویش را برای اصلاح قانون فعلی انجام داده اند. اینکه موفق است یا نه، همیشه یک مصالحه بین امنیت و بهره وری وجود دارد و دیدن این مسئله که نظام های حقوقی فعلی هنوز هم تلاش می کنند تا خود را در این روند از فناوری شکل دهند، دشوار نیست. ایجاد قانون بدون در نظر گرفتن تمام جنبه های این مشکل می تواند به یک تنظیم جزئی و یا حتی مضر منجر شود. بنابراین، سرمایه گذاری بر روی تحقیقات در زوایای مختلف ارز مجازی می تواند به قانون گذاران کمک کند تا قوانین قابل اطمینان تری را ایجاد کنند. پروژه BITCRIME یا “انجمن مزرعه ارز دیجیتال” با همین منظور تشکیل شده اند. پدیده رمزارزها، از ابتدای معرفی خود، اخیراً توجه بسیاری را به خود جلب کرده است اما تأثیر بسزایی در جنبه ها و زمینه های مختلف ایجاد کرده است. ما مشتاقانه منتظر هستیم تا ببینیم چگونه این قانون نه تنها برای جلوگیری از ریسک، بلکه در جذب این فناوری شگفت انگیز به عنوان ابزاری قدرتمند برای ایجاد آینده بهتر به وجود می آید. * مترجم: سمیه خجیر  khojir.lbma@gmail.com     *نویسندگان: Saman Jafari, Tien Vo-Huu,  Bahruz Jabiyev, Alejandro Mera, Reza Mirzazade farkhani *SSRN Electronic Journal · January 2018 ارز ،