رشد نامتوازن رونق تولید در نواحی روستایی را تهدید می‌کند

اکوبورس: بر اساس اعلام مرکز پژوهش های مجلس مدرنیزاسیون و رشد نامتوازن، فقدان راهبرد مناسب دولت برای اولویت‌بخشی به بنگاه‌های کوچک و متوسط، تهدیدی جدی در حوزه رونق تولید در نواحی روستایی است.
به گزارش اکوبورس به نقل از مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز طی گزارشی با عنوان « چالش‌ها و راهکار‌های رونق تولید در سال 1398 (10. حوزه توسعه روستایی و عشایری)» آورده است؛ نواحی روستایی و عشایری به سبب برخورداری از ظرفیت‏ های تولیدی مساعد در بخش‏ های کشاورزی و صنعت، به عنوان کانون تولید و بسترساز تحقق سیاست‏های اقتصاد مقاومتی به‌شمار می‏روند.   شواهد حاکی از تهدیدهای جدی در حوزه رونق تولید در نواحی روستایی است که از آن جمله می‌توان به غلبه راهبردها و نظریات مدرنیزاسیون و رشد نامتوازن، فقدان راهبرد مناسب دولت برای اولویت‌بخشی به بنگاه‌های کوچک و متوسط، افزایش آبادی‌های خالی از سکنه و کاهش جمعیت روستایی، رشد اشتغال ناقص، افزایش نامتوازن تعداد سکونتگاه‌های شهری و اختلال در نظام برنامه‌ریزی روستایی، فقدان مرجع تخصصی برای تصمیم‏ گیری در خصوص تبدیل روستا به شهر، غلبه رویکردهای کالبدی – خدماتی در طراحی طرح‏های توسعه روستایی و عدم اثربخشی مناسب طرح‏های هادی روستایی در توسعه روستای است. از دیگرموارد می توان به اختلال اساسی در نظام سیاستگذاری توسعه روستایی، عدم توانمندی مناسب مدیریت محلی روستایی، عدم تنوع‏ بخشی به مشاغل روستایی، نبود مراکز هدایت و حمایت از کارآفرینی، نبود بستر مناسب برای کاهش ریسک سرمایه‏ گذاری، فقدان راهبردهای مناسب برای توسعه عدالت ‏محور و پایدار صنایع تبدیلی، فقدان نگاه خوشه‏ای و شبکه‏ای و بالا بودن هزینه مبادله‏ای انجام فعالیت‏های اقتصادی، فقدان برنامه منسجم و مستمر برای حرفه‏آموزی هدفمند نیروی کار روستایی، شیوه نامناسب اعمال برخی از سیاست‏های حمایتی، سیاست‏های ناکارآمد برای بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر، کم‌توجهی به ابعاد تولیدی توسعه روستایی و ناهماهنگی و تداخل فعالیت‌های دستگاه‌های اجرایی اشاره کرد.  در حالی که طبق بند «20» سیاست‏ های کلی برنامه ششم توسعه، نواحی روستایی و عشایری به ‏عنوان هسته مرکزی و کانون تولید کشور تلقی می ‏شوند. همچنین در 19 سال گذشته، عملاً برخلاف مواد (1) و (2) قانون تشکیل وزارت جهاد کشاورزی، بین ابعاد «تولیدی» و «سکونتگاهی و فضایی» توسعه روستایی، مرزبندی شکل گرفته و ابعاد سکونتگاهی و فضایی به کانون اصلی طرح‌ها و برنامه‌های توسعه روستایی مبدل شده است. لذا با توجه به موانع و تنگناهای موجود، سیاستگذاری برای رونق تولید بخش کشاورزی و نواحی روستایی و عشایری باید به نحوی انجام شود که بتواند اقدامات مؤثری را برای رفع آنها طراحی و اجرا کند. انتهای پیام/