وضعیت دارو در کشور به قدری بحرانی است که روز گذشته برخی نمایندگان مجلس نیز درباره اش هشدار داده و تاکید کردند «تهیه دارو در کشور به مرحله بحرانی رسیده است».
مشکل کمبود دارو از سال 1401 بروز یافت. کار به جایی رسید که حتی آنتی بیوتیک مخصوص کودکان نیز در داروخانه نایاب شد و دولت برای رفع مشکل مجبور شد تا این داروی معمولی را از کشور هند وارد کند.
این کمبود حاد که موجب نگرانی پدرها و مادرهای زیادی شد، در شرایطی رخ داد که کشورمان چندین دهه است سابقه تولید داروهایی مثل آنتی بیوتیک را دارد.
با واردات داروهای ساده و معمولی در آن مقطع، اگرچه موقتا مشکل حل شد اما حذف ارز ترجیحی که سیاست اقتصادی دولت رییسی بود، باعث شد تا قیمت داروها از استامینفون گرفته تا داروی بیمارهای خاص، به شدت جهش پیدا کند. اما کمی بعد، داروهایی ناپیدا شدند که مردم برای درمان بیماری خود یا عزیزانشان حاضر بودند حتی بهای بالای آن را هم بپردازند به شرطی که دارو در دسترس باشد.
با این حال، دولت این مشکل را قبول نداشت و اعلام کمبودهای دارویی را یک نوع فضاسازی دانست! برای همین، عین اللهی وزیر بهداشت 17 فروردین امسال با بیان اینکه بخش اعظم چرخه دارو در کشور تامین می‌شود، گفت: «خوشبختانه مشکلی برای تامین دارو در سال جاری نداریم. »
اما پیگیری های خبرنگار جهان مانا، خلاف ادعای وزیر بهداشت دولت سیزدهم را تایید می کند. در روزهای گذشته با مراجعه به داروخانه های شهرهای تهران و کرج به لیستی از داروهایی نایاب یا بسیار کمیاب شده رسیدیم . البته این داروها جزو داروهای کاملا عادی و معمولی هستند وگرنه داستان داروهای خاص و بیماریهای پیوندی یا سرطانی که مرثیه دیگری دارد.
این داروها که تعدادشان تا امروز به 50 قلم میرسد، بین سه تا یک ماه و نیم است که در داروخانه ها توزیع نشده اند. داروهای مغز و اعصاب طولانی ترین لیست را در کمبودها به خود اختصاص داده اند. تاسف آور آنکه حتی مردم برای خرید داروی معمولی مثل قرص فشارخون نیز باید دچار مشکل هستند.
در جدول زیر، لیست داروهایی نایاب به تفکیک رسته بیماری و حوزه درمانی‌شان به تفکیک آمده است:
