حمایت کیهان از بابک زنجانی/ تلاش برای تطهیر مفسد اقتصادی
روزنامه کیهان در گزارشی مفصل نه تنها از روند بازگشت بابک زنجانی به صحنه دفاع کرده بلکه با حمله به اصلاح‌طلبان، تلاش کرده تصویری تازه از او به عنوان «تاجر مفید» ارائه دهد.
پرونده بابک زنجانی، سرمایه‌داری که سال‌ها به عنوان نماد فساد و دلالی نفت در دوران تحریم شناخته می‌شد، دوباره به تیتر اول رسانه‌ها بازگشته است. این‌بار، اما روایت‌ها تغییر کرده‌اند. روزنامه کیهان در گزارشی، ضمن حمله به اصلاح‌طلبان و جریان‌های سیاسی منتقد، به نوعی به دفاع از زنجانی پرداخته و تلاش کرده او را از جایگاه «مفسد اقتصادی» به «ابزاری برای دور زدن تحریم‌ها» ارتقا دهد.
کیهان در یادداشت خود با اشاره به مصاحبه قدیمی زنجانی با نشریه «آسمان» می‌نویسد: این سرمایه‌دار در واقع سوگلی جریان‌های نزدیک به هاشمی رفسنجانی و کارگزاران بود و نه محصول یک دولت خاص. در بخش دیگری از این گزارش، کیهان با تأکید بر بازگرداندن بدهی‌های زنجانی و عفو قضایی او، به شکل غیرمستقیم این پرسش را مطرح می‌کند که چرا باید با فردی که میلیارد‌ها یورو را جابه‌جا کرده و به کشور بازگردانده، همچون یک «مجرم ابدی» برخورد شود.
این روزنامه اصولگرا با حمله به اصلاح‌طلبان نوشته: «پس از آنکه پول بیت‌المال پس گرفته شد، محافل مدعی اعتدال و اصلاحات، ریل را عوض کرده و گفتند که چرا حکم زنجانی به‌جای اعدام، به حبس تبدیل شده است؟!
بابک زنجانی در جابه‌جایی میلیارد‌ها یورو از وجوه مسدود ایران و کمک به بانک مرکزی و وزارت نفت برای تسهیل در دور زدن تحریم‌ها نقش داشته و همین موجب تحریم وی توسط خزانه‌داری آمریکا و اروپا شد. حامیان و برکشندگان دیرور زنجانی، دوست داشتند او اعدام شود و پول‌ها برنگردد تا بتواند به بازی سیاسی مبتذل خود ادامه دهند.».
اما نکته مهم اینجاست: همان رسانه‌ای که سال‌ها پرچم مبارزه با فساد را برافراشته بود، حالا با روایتی تازه از زنجانی، تلاش می‌کند چهره او را به عنوان یک مهره قابل اعتماد معرفی کند. لحن گزارش کیهان بیش از آنکه یادآور نقد باشد، رنگ و بوی توجیه و حتی تحسین دارد.
منتقدان می‌گویند، این چرخش عجیب نشان می‌دهد که مبارزه با فساد در ایران نه یک روند حقوقی، که پروژه‌ای سیاسی و مقطعی است؛ بسته به شرایط، یک نفر می‌تواند از «نماد غارت بیت‌المال» به «تاجر وطن‌دوست» تبدیل شود.
از سوی دیگر، همان‌طور که روزنامه اعتماد با اشاره به مقاله‌ای مشترک از عباس عبدی، فیاض زاهد و محمد مهاجری نوشت، مردم نه سرمایه‌دار سوگلی می‌خواهند و نه تطهیر شدگان پرهیاهو. آنچه جامعه مطالبه می‌کند، رقابت سالم، شفافیت و پاسخگویی نهاد‌های قدرت است؛ نه پرونده‌هایی که هر بار با زاویه‌ای سیاسی باز و بسته می‌شوند.
این پرونده، بیش از هر چیز، پرسش‌های قدیمی، اما جدی را دوباره زنده کرده است: چه کسانی در طول سال‌ها از زنجانی سود بردند؟ چرا محاکمه و اجرای عدالت به این حد به بازی‌های سیاسی آلوده شده است؟ و نهایتاً، آیا می‌توان به افکار عمومی توضیح داد که در این میان، منافع ملی دقیقاً در کجا قرار داشته است؟
